Einde Stadspark Live. Deze vijf memorabele optredens vergeten we nooit meer

Twintig concerten van negentien acts. Dat is het totaal van het festival op de draf- en renbaan in de afgelopen vier jaar. Wat kon je tijdens die drie edities ook alweer zien?

2019: Sting, Anouk, The Specials, Arjen Lubach, Tom Odell, Alex Ploeg, Ronnie Flex & Deuxperience, Daniël Lohues

2022: Simple Minds, Skunk Anansie, Rag ‘N’ Bone Man, Crowded House, LP, Krezip

2023: Lionel Richie, Anouk, Gregory Porter, Selah Sue, S10, Son Mieux

Nu is het tijd om de balans op te maken. Vijf memorabele concerten die goed waren voor een brede glimlach, extra kippenvel of een euforisch gevoel.

Terwijl Simple Minds tijdens het tweede Stadspark Live hoofdact is, blijft de échte magie toch enigszins uit. Eerder op de dag is die wel voelbaar bij Crowded House. Het Australische/Nieuw-Zeelandse vlaggenschip van kwaliteitspopmuziek, met nog immer Neil Finn als kapitein. In feite de beste feelgood ervaring op een festival die je je maar kan wensen. Bij ieder liedje van Crowded House is het makkelijk meefluiten, meeklappen en bovenal meezingen.

De bandleden maken een ontspannen indruk. Alsof er toch wat druk van de ketel is, een dag na Pinkpop. Nu staan de ze op een podium in een andere uithoek van ons land, voor een publiek dat bijna veertig jaar na hun eerste hit Don’t dream it’s over nog steeds aan hun lippen hangt. Twaalf nummers spelen Finn en consorten, waarbij I got you de verrassende afsluiter is: het liedje waarmee Neil Finn in 1980 met zijn vorige band Split Enz doorbrak.

Een paar dagen voor zijn 74ste verjaardag is Lionel Richie dé hoofdact tijdens de derde – en uiteindelijk laatste – Stadspark Live. Al jaren struint hij de festivalpodia en concertzalen af met een keur aan hits, zowel solo (Stuck On You, Hello en Dancing On The Ceiling) als uit zijn tijd met de Commodores. Hij mag dan in de laatste jaren wat uit de schijnwerpers blijven, nog steeds levert hij precies af wat men van hem verwacht. Solide, maar ook een beetje belegen. Niet al zijn liedjes hebben de tand des tijds doorstaan.

Af en toe maakt hij een grapje. Zoals bij Endless Love, waarin Richie bijna toewerkt naar het aankondigen van Diana Ross. Uiteraard een vaste running gag: ook vanavond mag het ‘helaas’ niet zo zijn. Even later vallen bij Hello de eerste regendruppels; het maakt de sfeer bij het gevoelige nummer alleen maar specialer. Dan volgt We Are The World, de wereldhit uit 1985 die Richie met Michael Jackson schreef, en voorafgegaan door een peptalk van jewelste: ‘Laat de mensheid niet naar de klote gaan’. Een half uurtje later struint het publiek, met de toegift All Night Long nog in de oren, voldaan het veld af. Lionel Richie speelt met zijn band de laatste tonen van het festival ooit. Maar dat wisten we toen nog niet.

De beste aftrap van de allereerste Stadspark Live die je je maar kan wensen. Daniël Lohues doet in de zomer van 2019 voor het eerst sinds jaren een tournee langs festivals – van Zeeland tot Hellendoorn en van Dedemsvaart tot Groningen – en volledig elektrisch. Dat deed hij sinds zijn Louisiana Blues Club (2003-2005) niet meer.

Nadat Bert Visscher hem heeft aangekondigd opent de Ericaan ’s middags om één uur het bal en daarna blijkt dat het voor duizenden bezoekers een prima idee is geweest om al lekker vroeg naar de drafbaan te lopen of te fietsen.

Vanaf de opener Nie veur spek en bonen worden zijn liedjes stuk voor stuk luidkeels meegezongen. Op fietse, ’t Giet zoals ’t giet, Prachtig mooie dag. Uiteraard in het Drents aangekondigd – en met louter klasbakken in zijn band, zoals zijn vaste rechterhand en mede-Drent, gitarist Bernard Gepken. Die overigens op een Gibson SG speelt waarop een sticker van FC Emmen prijkt. De toon is gezet. Het debuut van Stadspark Live kan nú al niet meer kapot. Met dank aan een ouderwets goed rockende Lohues.

Eerlijk is eerlijk, de line-up van de eerste editie van Stadspark Live draait vooral om Sting en zijn band. Dé publiekstrekker bij uitstek. Dé act waar iedereen naar uitkijkt. En waar na afloop alleen maar big smiles de Concourslaan aflopen. Jong en oud.

Daar staat ie ineens, op die warme zaterdagavond 22 juni 2019. Op een podium dat op een steenworp ligt van de plek waar hij 42 jaar geleden Groningen voor het eerst aandeed. Op 20 maart 1977 stond de springerige Sting met The Police in Huize Maas al die toekomstige klassiekers al te spelen – voordat ze überhaupt uitgebracht waren. Roxanne, Can’t stand losing you, So lonely. En waar anders kan hij herinneringen aan de stad Groningen ophalen dan tijdens de vuurdoop van Stadspark Live. Als hoofdact.

Om dan even na half tien gelijk met Message in a bottle af te trappen getuigt van klasse en ook durf. Gaat het 25.000 koppen tellende publiek meteen mee in zijn rappe reeks van tijdloze popliedjes? Volledig. Afgewisseld met zijn overwegend trage en sfeervolle eigen werk, zoals Fields of gold en Englishman in New York. ‘Groningen, how are we on this beautiful midsummer night?’ vraagt hij na een paar nummers. Ehh, best wel goed eigenlijk.

Sting doet precies wat er van hem wordt verwacht. Behalve in de verrassende toegiften, bestaande uit twee echte Police ‘deep cuts’: King of pain (van die sublieme b-kant van het laatste Police-album Synchronicity) en Next to you. Die zagen we niet aankomen. Maar wat had hij anders moeten spelen? Don’t stand so close to me? Zou een beetje uit de toon vallen op zo’n drukbezocht festival.

Natuurlijk zijn bij de eerste editie in 2019 de meeste, dan wel alle ogen gericht op Sting. En bij die van 2023 op die van Lionel Richie. Ze is dan wel geen headliner, maar ‘onze eigen’ Anouk gaat beide edities met het predicaat ‘beste optreden van de dag’ naar huis. De Haagse zangeres treedt de laatste jaren steeds minder op. Zo geeft ze in 2023 in totaal maar negen optredens. Anouk stelt kwaliteit boven kwantiteit en dat betaalt zich terug. Tijdens Stadspark Live geeft ze twee hoogstaande concerten die alleen al de aanschaf van een kaartje waard zijn.

Beide keren verkeert Anouk in topvorm. Haar stem, haar band, haar repertoirekeuze, haar contact met het publiek, haar bevlogenheid. Vooral in 2023 laat ze niets aan het toeval over. Hoe tof is het dat Anouk al vroeg in de middag laat aankondigen dat ze haar optreden later die dag tien minuten eerder begint – en dus langer speelt. Puur omdat ze er extra veel zin in heeft. Die tien minuten worden uiteindelijk ruim een kwartier. Tijdens Lost krijgt ze het hele veld aan het zingen; tussen de regels door is het muisstil. Over het gehele festivalterrein zijn de emoties voelbaar. De sfeer is intens en blijft dat tot aan de - toch wel - obligate afsluiter Nobody’s Wife.

Wie alle drie de edities van Stadspark Live heeft meegemaakt en over 20 jaar nog eens vol weemoed terugdenkt aan ‘die goeie ouwe tijd’ en ‘die donders warme zaterdagen in juni in het Stadspark’ heeft het goed onthouden. Sting en Lionel Richie waren erg goed, maar wat Anouk liet zien ‘zullen we nooit, nooit meer vergeten’. De absolute kroonjuweel van drie edities Stadspark Live.