Eric en Tjitse kochten 202 zeecontainers met spullen van Blokker. Hoe staat het daar nu mee?

„Weer wat verdiend”, zegt Eric Kooistra (47). Hij staat samen met compagnon Tjitse Lawerman (49), de fotograaf en journalist klaar om naar het magazijn te lopen, als een Poolse vrachtwagenchauffeur aanklopt. Of Kooistra ook drie europallets wil kopen, want hij heeft er geen ruimte meer voor.

Kooistra bedankt vriendelijk, want wat moet hij met slechts drie pallets, maar geeft aan dat de chauffeur de pallets wel bij hem kan laten liggen. Ach, dat levert ook wel weer een paar centen op. „We kunnen niets met een paar pallets, dan zouden we eerder een trailer vol willen hebben”, verklaart Kooistra. Het tekent de ondernemersdrift van de Dokkumer, die samen met zijn jeugdvriend Tjitse Lawerman restpartijen inkoopt en verkoopt onder de bedrijfsnaam Kooistra.com.

De slechte publiciteit die het bankroet van de koopjesketen Big Bazar veroorzaakte, heeft ook Eric Kooistra en zijn bedrijf geraakt. Hij liet zelfs op de eigen site een bericht plaatsen dat deze Kooistra - in tegenstelling tot Eric’s neef Jerke - de rekeningen wel betaalde. „Het heeft ons wel geld gekost”, zegt Kooistra. „Een firma in Amsterdam wil een voorraad verkopen en ziet iedere dag de naam Kooistra in de krant. Dan bellen ze dus even niet. We kregen ook mensen aan de telefoon die zeiden: je moet nog rekeningen betalen. Nou, dat waren wij niet.”

Eric Kooistra en Tjitse Lawerman verschenen in december vorig jaar in de landelijke media met een bijzonder verhaal: ze kochten namelijk „voor een paar miljoen euro” 202 zeecontainers vol winkelwaar van het failliete Blokker. Deze containers werden gelost in Heerenveen en de voorraden liggen nu nog in Harlingen, Heerenveen en Leeuwarden, waar het bedrijf loodsen heeft.

„We hadden achttien dagen om alles te lossen”, vertelt Lawerman aan een tafel in de showroom van het opkoopbedrijf. „Daar hebben we veel mensen bij nodig gehad. We maakten er wedstrijdjes van, zetten vier containers aan het dok en dan maar kijken wie het eerst leeg was.”

Inmiddels is bijna de helft van de Blokker-voorraden weer verkocht, grotendeels aan franchisers van de keten en ook aan Roland Palmer, die Blokker nieuw leven inblies. „Eigenlijk kwam die Blokker-deal ons niet eens goed uit”, blikt Kooistra terug op de grote deal. „We hadden weinig geld op het moment dat die kans kwam en hebben geld geleend van zakenvrienden. Het duurde te lang via de bank. In de handel is het vandaag kopen en morgen betalen.”

Handel zit in de familie Kooistra. Al in 1935 bezocht opa Heerke Kooistra met een bakfiets - de dubbeltjeskar genoemd - huizen in en rond Damwâld om goederen te verkopen.

Na het vallen van de Berlijnse muur in 1989 kocht Dirk Kooistra, de vader van Eric, goederen op in de nog volstaande fabrieken in Oost-Duitsland, die hij in West-Europa weer verkocht. „Als tieners gingen wij vaak mee”, vertelt Eric Kooistra. „Je begrijpt al snel hoe handel werkt. We werkten hard en woonden naast de zaak in Dokkum.”

Op z’n 23ste nam Kooistra de helft van de aandelen in het bedrijf over en tien jaar later werd hij volledig eigenaar. Lawerman was ook werkzaam bij de firma en werd op een gegeven moment directeur. Inmiddels is hij voor de helft eigenaar van Kooistra.com. Het bedrijf zat jarenlang in Dokkum en is in 2010 verhuisd naar Leeuwarden.

Terug naar de actualiteit, want wat doet het tweetal nu precies? Het is op zich best simpel: partijen goedkoop inkopen en weer verkopen, hopelijk met een beetje winst. Ze noemen zichzelf ook wel gelegenheidskopers. Als een bedrijf failliet gaat of om een andere reden van een flinke lading goederen af wil, komen opkopers in beeld. Zij onderhandelen dan met de verkoper en hopen voor een zacht prijsje een grote hoeveelheid voorraad aan te schaffen.

Een voorbeeld daarvan is een internetbedrijf uit Limburg. „Een grote speler met een breed assortiment”, zegt Kooistra. „Ze werden overgenomen door een ander bedrijf en men vond een groot deel van het assortiment niet interessant. Dat hebben wij dan onlangs weer gekocht. Het gaat om duizend pallets en 35 vrachtwagens vol spullen die binnen een maand weg moeten. Het bedenken en organiseren daarvan vinden wij het leukste.”

Ter plekke wist Lawerman al vijf vrachtwagens met onder andere koffersets en barbecues door te verkopen. „Dat is pure winst als je het vanaf daar al naar Polen, Roemenië of Tsjechië kunt rijden. Dat scheelt een rit naar Friesland.”

Kooistra en Lawerman hebben overal ter wereld klanten zitten en verkochten al aan meer dan zevenduizend verschillende bedrijven. „Ik doe iedere dag wel een deal”, zegt Lawerman. Ter illustratie laat hij op zijn telefoon een conversatie zien met een klant die al op de vroege ochtend meldt dat hij een handelspartij ter waarde van 1 miljoen euro heeft liggen. „Ik bel hem later wel terug, we zijn nu met het interview bezig.”

Want hoewel het gesprek in relatieve rust plaatsvindt, betekent dat niet dat de opkopers niets missen. De appjes en oproepen blijven binnenstromen. Aan het einde van een normale werkdag hebben beiden tussen de dertig en veertig telefoontjes gemist.

Kooistra heeft nog 50.000 mails en 248 appjes openstaan. „Je komt er nooit weer vanaf”, verzucht hij. „Mensen sturen ook berichten via sms, LinkedIn en zelfs Instagram. Daar kijk ik nooit op. En Duitsers sturen spraakberichten, die moet je dan weer afluisteren. Soms zou ik het slapen ‘s nachts wel willen weglaten, want er is altijd gebrek aan tijd.”

Het liefst zijn de twee alleen maar bezig met het kopen en verkopen van spullen. Klanten die in eerste instantie een halve vrachtwagen vol artikelen kopen, krijgen ze vaak zover om een volle trailer mee te nemen. Vaak met een beetje korting op andere producten. Kooistra: „Je weet toch dat iemand niet met een halflege trailer wegrijdt. Dan maar een beetje minder marge. We hebben hier geen regels en hoeven niet per se op elk artikel winst te maken.”

Bij Kooistra.com werken tien mensen. Op het moment dat er grote partijen worden gekocht, schakelen de ondernemers ook uitzendkrachten in om alles te verwerken. De omzet van het bedrijf fluctueert en bedraagt jaarlijks tussen de 5 en 10 miljoen euro. Kooistra: „Het zijn geen getallen waar je de krant mee haalt, maar in deze handel met lage prijzen is dat prima.”

Over de winst laten ze zich niet uit. „Als dat twee ton is, doen we iets niet goed”, zegt Lawerman. „Maar 2 miljoen euro moet je ook weer niet verwachten. We moeten het hier met dubbeltjes verdienen.”

Op gezette tijden per jaar komen die dubbeltjes ook binnen via de outletwinkels die Kooistra.com bezit. Dat zijn de Maxx-zaken die in Dokkum en Leeuwarden af en toe open zijn. Tegen stevige kortingen - variërend van 30 tot 70 procent - kunnen klanten daar allerlei spullen kopen.

Deze tijdelijke winkels - vaak zijn ze een paar maanden open - zijn ontstaan in 1998. „Die winkels vullen we dan met voorraad en als er weer een mooi aanbod is, doen we het opnieuw”, vertelt Lawerman.

Het is hoog tijd om dat aanbod in het magazijn van 8000 vierkante meter aan de Apolloweg eens te bekijken. Want wat ligt daar eigenlijk? Het is veel te veel om op te noemen.

Op de site van het bedrijf kun je een catalogus downloaden die meer dan honderd pagina’s beslaat. Zo liggen er bijvoorbeeld bijna 50.000 Pritt-lijmrollers, tienduizenden wenskaarten, 75.000 mondmaskers, 60.000 kettle bells, duizenden kookpannen, honderden fietsen en 51.897 stuks glitterverf. Of 5394 cadeautasjes van de filmfranchise Star Wars (The Force Awakens).

Wat ze ermee moeten? Soms weet het duo dat zelf ook nog niet direct, maar overal is wel een koper voor. En die mondmaskers komen ook heus wel op, ook al is de coronapandemie inmiddels overgewaaid.

Kooistra en Lawerman laten een immense hal gevuld met duizenden en duizenden dozen zien. Er liggen miljoenen producten in de hal. Dat is nog lang niet alles, want in Harlingen en Heerenveen liggen ook nog heel veel spullen opgeslagen.

Een ander opvallend product zijn bijna 150.000 knuffels van de Olympische Spelen van 2024 in Parijs. Gedateerd, zou je denken, maar kinderen zijn er heus blij mee te maken. Maar ook motorolie, kopjes, glazen, kerstversiering, werkhandschoenen, skibrillen, handdoeken, led-kaarsen, kussens en pantoffels vind je in het magazijn. De lijst is eindeloos.

De hoeveelheden variëren, zegt Kooistra. Maar ze willen wel minstens overal één pallet van. „Maar soms heb je ook een miljoen stuks van een artikel. We betalen niet veel, maar zorgen er wel voor dat de verkopende partij geen last meer heeft van de handel. We kochten eens lingerie van Hunkemöller, maar mochten het niet verkopen in landen waar zij actief zijn. Dus gingen we met 100.000 stuks lingerie naar Curaçao.”

Er staat zoveel dat ze soms vergeten wat er allemaal ligt. Ze moeten zichzelf dwingen om de hoekjes waar nooit iemand komt soms toch op te ruimen. En af en toe blijven producten ook een hele tijd liggen tot ze ineens weer in de mode zijn. Zo kocht Kooistra eens 44 trailers met loom bands, rubberen elastieken waarmee je armbandjes kunt maken.

„Het was een rageartikel geweest en geen kip die het daarna wilde hebben. We betaalden 2000 euro per trailer en een half jaar later kwam die rage op in een ander land. We konden het met een flinke winst verkopen. Die klant was er blij mee, want niemand had het product nog. Omdat wij atypisch werken, hebben we ook wel eens een mazzeltje.”

Het interview is nog niet voorbij, maar Kooistra moet weg. Het is 10.20 uur en eigenlijk moet hij om 10.30 uur in Dokkum zijn. Hij excuseert zich en stapt in de auto.

Lawerman ploft weer neer op een stoel in de showroom en vertelt over plannen om een mini-winkelketen te openen. De tijdelijke outlets werken zo goed, dat ze er meer van willen openen.

Kooistra.com is bezig met een winkel van 2500 vierkante meter in Assen en wil daar van woensdag tot en met zaterdag open. Dat geeft het bedrijf de tijd om op maandag en dinsdag te besluiten wat er die week in de zaak ligt.

„Het assortiment wisselt dus continu. Dat is voor ons ook leuk. Iedere week begint het spelletje opnieuw. Als het goed gaat, kunnen we misschien wel tien van die Maxx-winkels openen. Retail is best leuk. Wil je de winkel in Leeuwarden anders even zien? Die is toevallig nu open.”

Lawerman rijdt voorop naar het Cambuurplein, waar in het laatste weekend van november Maxx in de voormalige Aldi de deuren opende. De aankondiging werd gedaan via sociale media en klanten trokken er massaal naartoe. Lawerman loopt glunderend door de winkel en toont een aantal producten.

„En nu moet ik zelf ook weg”, zegt hij. Ik ga naar Hannover, om een nieuwe partij textiel en schoenen zelf even te bekijken.” Lachend: „Dat is misschien ook wel leuk voor je stukje. Het geeft aan hoe druk wij zijn.”