Hoe een gymnasiumdocent uit Assen, die als voetballer niet verder kwam dan vv Paddepoel, de trainer van Pelikaan S werd. 'Ik wil het gewoon niet weten'

Eigenlijk was zijn vriendin allang blij en zijn beide kinderen ook. Een jaartje papa bij huis en in het weekend ook beschikbaar, het leek een aantrekkelijk vooruitzicht. ,,Ik had er zelf ook eigenlijk wel vrede mee’’, vertelt Robbie Wentink (38), woonachtig in Assen. ,,Mijn moeder zei op een gegeven moment: hoe zit het eigenlijk met het voetbal? Ik zei: nou ma, het wordt nu wel een beetje laat. Ik denk dat het een jaartje zonder wordt. En kort daarna kreeg ik een berichtje van Pelikaan S, dat ze met me in gesprek wilden.’’

Het contact met Pelikaan S was eerder al gelegd, maar toen Jan Kloetstra samen met zijn assistent Bert Mooibroek boos opstapten na de blamage tegen ONS Sneek (7-0), lag de weg naar De Boomgaard in Oostwold ineens open voor Wentink, die zelf nooit op hoog niveau op het veld voetbalde. ,,Pelikaan S is natuurlijk een van de beste clubs hier in de regio, met een paar voetballers die een cv hebben waar je u tegen zegt. Daar wil je als trainer graag werken hoor.’’

Wentink werd geboren in Nijmegen en verhuisde als 9-jarige naar de Stad-Groninger wijk Paddepoel, waar hij zich meldde hij zich bij vv Paddepoel, dat toen net was opgericht en voortkwam uit GCSV en Hellas VC. Tot in zijn late tienerjaren voetbalde hij daar. Totdat een enkelbessure roet in het eten gooide.

Maar dat was niet de hoofdreden om al snel voor het trainerschap te kiezen. ,,Ik deed het CIOS en daarna de ALO. Op mijn 19de werd ik gevraagd om hoofd jeugdopleiding te worden bij Oranje Nassau. Dat wilde ik niet laten schieten en daarmee was mijn zaterdag vaak wel gevuld. Ik voetbalde destijds op de vrijdagavond vooral in de zaal, in de eerste klasse, bij DWS Oosterpoort. En op zondag zat ik vaak met mijn seizoenskaart bij Ajax op de tribune.’’

Na twee seizoenen bij Oranje Nassau verkaste Wentink naar CVVB in Bedum, waar hij coördinator werd van de bovenbouw. Daarna volgden zes periodes van telkens twee jaar: eerst jeugdtrainer bij Be Quick 1887, daarna diezelfde functie bij FC Groningen, waarna hoofdtrainerschappen volgden bij Omlandia (2014-2016), Groen Geel (2016-2018), Gorecht (2018-2020) en Bedum, waar hij afgelopen seizoen met wat gedoe vertrok.

Hij had gesolliciteerd bij HZVV in Hoogeveen en dat was hem in Bedum niet in dank afgenomen. ,,Dat zeiden ze in een gesprek dat volgde nadat dat bekend was geworden. terwijl ze zelf maar niet doorkwamen met een contractverlenging die wel was toegezegd. Dat vond ik raar; ik mag toch zelf weten waar ik ga solliciteren?’’

Die periodes van telkens twee jaar zijn geen beleid, zegt Wentink. ,,Haha, nee hoor, dat is toeval. Bij Bedum is het een beetje raar gegaan, bij het studentikoze sfeertje van Groen Geel vond ik mezelf niet heel goed passen, maar verder heb ik bij de meeste clubs naar en met volle tevredenheid gewerkt.’’

Hij heeft het hoogste trainersdiploma voor het amateurvoetbal, UEFA-A, en kan dus tot op het hoogste niveau in het amateurvoetbal, in de eredivisie vrouwen én als assistent-trainer in het betaalde voetbal als trainer actief zijn. Dat laatste gaat hem niet snel worden, verwacht Wentink. ,,Ik heb wel ambities om zo hoog mogelijk te komen, uiteraard. Maar het betaalde voetbal trekt me eerlijk gezegd niet zo. Voor mij is voetbal wel altijd een fijne hobby geweest, ik weet niet of ik het de wereld van het betaalde voetbal zo fijn vind. Mijn werk is ook gewoon heel belangrijk voor me.’’ Wentink is docent lichamelijke opvoeding aan het Willem Lodewijk Gymnasium in ‘Stad’.

Bij Pelikaan S wachten hem onder andere mannen als Omar Kavak en de neven Jan en Jos Hooiveld, die hun sporen als prof en semiprof ruimschoots hebben verdiend bij verschillende clubs. Maar Wentink, die als veldvoetballer niet verder kwam dan vv Paddepoel, vreest niet. ,,Nee hoor, ik denk dat ik inmiddels zoveel ervaring en kennis heb dat ik daar niet zo bang voor hoef te zijn. Mijn ervaring met dat soort spelers is dat het er vooral om gaat of je weet waarover je het hebt. Als je onzin praat, ja, dan wordt het natuurlijk lastig. Maar ik weet volgens mij voldoende van voetbal om een geschikte trainer te zijn. Bovendien vind ik juist die mentale kant van voetbal heel interessant. Hoe communiceer je, met welke insteek? Dus nee, dat is niet een valkuil.’’

Pelikaan S werd eind mei na een bizar seizoen met een knotsgekke slotfase kampioen in de eerste klasse F. Nota bene in het jaar waarin Wim Bulten, de gedreven voorzitter én geldschieter van de vereniging in Oostwold, overleed. Zijn overlijden, in het begin van het seizoen, deed bij de buitenwacht vrezen voor het voortbestaan van de club, maar die vrees bleek in elk geval voor het afgelopen seizoen onterecht.

Hoe het komend seizoen gaat in de vierde divisie? Wentink: ,,Ik weet in elk geval dat we een normaal seizoen kunnen draaien, inclusief busreizen. Het schijnt dat de kraan is dichtgedraaid en de spelers echt alleen voor hun plezier nu voetballen. De groepsdynamiek is prima, die jongens hebben dikke lol met elkaar en hebben veel voor elkaar over, dat zie ik er wel aan af. Maar hoe het financieel precies zit, weet ik niet. Dat wil ik ook niet weten, heb ik gezegd. Als trainer wil ik de zekerheid hebben dat ik alleen de opstelling kan bepalen, dat is voor mij voldoende.’’

Gerrit Visscher, bestuurslid van Pelikaan S, is niet bereikbaar om te vertellen hoe het gaat met de club. Jos Bulten, de zoon en erfgenaam van Wim, die nog steeds in de selectie van Pelikaan S zit, wil vanaf zijn vakantieadres aan het Gardameer niet veel kwijt. ,,Ik ga hier niks over zeggen. Schrijf lekker op wat je wilt, het interesseert me niet. Jullie zijn toch altijd negatief.’’ Daarna beëindigt hij het gesprek abrupt.