Ceviche, arancini en bloemkool bij Laberinto. Foto: Carleen de Jong
Ons team van foodlovers test restaurants, eettentjes en andere hotspots in het Noorden. Deze keer was Carleen bij Laberinto Gastrotails in Groningen.
Waar zijn we?
Cocktailbar meets restaurant Laberinto, die in april opende. Voordat de zaak losging, lieten de eigenaren weten grote ambities te hebben. Ze willen bij de besten van de wereld horen. Daarom vind je hier geen standaard cocktails zoals aperol spritz of long island. Hier serveren ze bijvoorbeeld een ‘shiny pisco ball’ met pisco, shiso, honing, soja en tahin, geserveerd in een glas in de vorm van een gloeilampje.
Laberinto Gastrotails zit ietwat onopvallend in de Gelkingestraat. Foto: Carleen de Jong
Zijn die culinaire cocktails ook lekker dan?
Eén woord: absoluut. Ik drink vanavond de everblasting Gobstopper. Dat is een frisse, zoete cocktail met gin, passievrucht en een whiskylikeur (shanky’s whip). Hij wordt geserveerd in een puntig glas, dat weer in een bol glas vol ijs staat. Bovenop de cocktail blaast de serveerster een soort luchtbel met aroma’s van rozemarijn. Helaas tikt een andere serveerster er na het foto’s maken per ongeluk tegenaan, waardoor de aroma’s snel vervliegen.
De everblasting gobstopper bij Laberinto. Foto: Carleen de Jong
Mijn tafelgenoot heeft een wannabe americano. Die is bitter, met een lichte salmiaksmaak. Er zit campari, vermouth en pepertjes in. Je krijgt er een lolly van campari bij. Een lollige toevoeging, maar het stokje in het hoge glas zit in de weg bij het drinken.
De cocktailbar is het centrale punt van het restaurant. Foto: Carleen de Jong
En hoe is het eten?
Ze serveren gerechten geïnspireerd op de mediterrane keuken, met focus op gerechtjes om te delen. Ook zie je hier en daar Aziatische invloeden.
Bij de cocktails krijgen we brood met knoflookboter. De boter is erg goed, maar het droog geroosterde maisbrood is om te huilen. Gelukkig is het géén voorbode voor de rest van het eten.
De cocktails zijn goed. Het brood stelt helaas teleur. Foto: Carleen de Jong
We bestellen vier van de negen kleine gerechten van de kaart. Te beginnen met een Griekse twist op een bao bun. Het stevige, beetje sticky gestoomde broodje uit de Chinese keuken is precies zoals je hem wilt. De vulling maakt het Grieks: malse gyros met een plakkerigere en zoetere marinade dan het vlees meestal heeft (normaal is gyros droog gekruid). Een lekker hapje, er had alleen meer van de rode ui en bosui op gemogen. En van de Parmezaanse kaas die het menu belooft, merken we niks.
Dan de twisted ceviche. Met makreel, zure, knapperige en frisse komkommer en daikon, yuzu en wasabi mayo. Ceviche is rauwe vis die licht gegaard wordt door het gerecht in te leggen in een zuur badje (tijgermelk) van limoensap. De structuur is stevig, maar toch zacht in de mond.
Bao buns met gyros, twisted ceviche, arancini en bloemkool. Foto: Carleen de Jong
We bestellen ook de sushi dolma (een shiso blad gevuld met sushirijst) maar daarvan krijgen we te horen dat die niet meer bestaat. Het zijn nu arancini, met dezelfde smaken als het oorspronkelijke gerecht: soja, miso en tahini. De gefrituurde risottoballetjes zijn perfect knapperig van buiten en plakkerig vanbinnen, maar de smaak ontbreekt. En dat is verrassend met zulke uitgesproken ingrediënten.
De bloemkool in gochujang is een specialiteit, de kok gebruikt elk deel van de groente. De ‘boompjes’ in licht gefrituurde stukjes, de stam wordt ingemaakt en van de rest maken ze een puree. Dit gerecht moet je eten met alle onderdelen tegelijk. Dan is het erg lekker, de bloemkoolboompjes zijn namelijk heel zout. De zure stukjes stam, de frisse koriander-bosui salade en de romige puree verlichten dat een beetje.
Nemen we ook iets na?
We delen twee desserts: beide varianten op typisch Griekse toetjes. Van bougatsa (een soort taartje van laagjes filodeeg, gevuld met custard) hebben ze balletjes gemaakt. Die zijn fantastisch. Het ultradunne laagje filodeeg knapt als je hem in je mond stopt en onthult een zoete, romige custard.
Bougatsa balletjes en halva met ijs van boter. Foto: Carleen de Jong
Het ijs van basmati rijst zorgt voor een hartige tegenhanger. Het heeft de structuur van rijstepap, de smaak van kwark en in de nasmaak is de rijst te bespeuren.
Het tweede dessert is halva: een heel zoet gerechtje dat qua structuur doet denken aan amandelspijs. Er zit romig ijs bij met de onmiskenbare smaak van gesmolten boter. Het ‘zware’ hiervan gaat lekker samen met een frisse crumble van mango en passievrucht.
Maken ze hun belofte waar?
Zijn ze de beste van de stad? Nee, nog niet. Alles verloopt nog niet vlekkeloos, en dat verwacht je wel bij de top. Zo komen de beloftes op het menu vaak niet overeen met de realiteit. Maar: ze zijn nog maar een paar maanden bezig en het begin is er.