Bloemen bij het Zeeliedenmonument op Terschelling een paar dagen na het ongeluk. Foto: Anton Kappers
Ze had nog geopperd op die bewuste vrijdag met het gezin een dagje op pad te gaan. Maar Gosé uit Tjalleberd voelde zich zo verantwoordelijk voor zijn werk dat hij weigerde vrij te nemen.
Dat vertelde zijn weduwe in een slachtofferverklaring voor de rechtbank in Leeuwarden. Daar stonden de schippers van de snelboot Tiger en watertaxi Stormloper terecht op verdenking van onder meer dood door schuld.
Aan boord van de watertaxi zaten zeven bouwvakkers van de Friso Bouwgroep en metselaars van onderaannemer Douwenga. Gosé (49) voelde zich verantwoordelijk voor de bouw van sociale huurwoningen op Terschelling. „Duurzaam en circulair, trots dat hij een bijdrage mocht leveren aan de leefbaarheid op de eilanden.”
Het werd zijn dood. Samen met de 57-jarige Šefik uit Leeuwarden, de 46-jarige Egbert uit Sexbierum en diens 12-jarige zoon Riemer verdronken zij nadat de watertaxi was overvaren door de snelle veerboot. Het lichaam van Riemer is nooit gevonden.
Gosé forensde dagelijks heen en weer. Uit liefde voor zijn vrouw en twee zonen wilde hij ‘s avonds weer thuis zijn. „We hebben ervaren dat als iemand weggaat, je nooit weet of hij of zij wel weer thuiskomt.”
‘Juist jij’
De vrouw uit Tjalleberd gelooft niet dat de schipper en de kapitein de intentie hadden het ongeluk bewust te veroorzaken. Maar ze verwijt ze wel „grove nalatigheid”. „Hoe kan juist jij één van de veroorzakers van dit fatale ongeluk zijn, vrijwilliger bij de KNRM, ook wel bekend als redders van de zee”, sprak ze richting de Harlinger schipper van de watertaxi.
Ze hekelde de rederijen die op winst uit zijn en de overheid die niet handhaaft. „De kapitein en de schipper zijn onderdeel van een systeem dat zich kenmerkt door een monopoliepositie, egodenken, macht, economische belangen, een spaghetticultuur en een familiaire toedekcultuur”, zei ze. „De Waddenzee lijkt wel het Wilde Westen, iedereen gaat zijn eigen gang.”
Privacy
De vrouw leed ook onder alle aandacht van de media. Haar man was zestien dagen vermist voordat zijn stoffelijk overschot op het strand van Terschelling (op de Noordsvaarder) werd gevonden. Zestien dagen en lang daarna belandden ze in een explosie van media-aandacht. „Dit voelt als een enorme inbreuk op onze privacy.”
Zulke woorden sprak de weduwe van Egbert en moeder van Riemer ook. „Dat je hier als gezin en familie mee krijgt te dealen, vind ik zwaar. Anoniem bestaat voor ons gezin voorlopig niet meer. Ik weet ook dat dit mensen hun werk betreft, maar als je dit meemaakt, dan voelt dit als een enorme inbreuk op je privacy.”
Tot op heden is „mijn kleine jongen” nog steeds niet gevonden, vertelde de vrouw uit Sexbierum. „De kans dat dat gebeurt, is heel klein. Inmiddels weet ik ook niet meer of ik wel wil dat er nog iets wordt gevonden. Nu hou ik me vast aan de gedachte dat de zee op hem past en dat hij een zeemansgraf heeft.”
Tijdens de rechtszaak ging het niet over een schadevergoeding voor de slachtoffers en nabestaanden. Volgens hun advocaten Nanne Greven en Calle Dijkstra-Keuning is die grotendeels al afgehandeld door de verzekeraars van de rederijen.
Dag en nacht
Het ongeluk is ook de schippers niet in de koude kleren gaan zitten. De 49-jarige schipper van de Tiger bleef zeven maanden van het werk en is teruggekeerd, maar niet meer als kapitein. „Dit zeer tragisch ongeluk heeft mij tot in het diepst van mijn ziel geraakt. Er gaat geen dag en nacht voorbij dat ik er niet aan denk. De ‘hoe dan?-vraag’ en waarom die onbegrijpelijke stuurbeweging”, zei hij in zijn laatste woord.
De 35-jarige schipper van de Stormloper werkt tegenwoordig in de jachthaven en zou door zijn verlies van werk als schipper in de schulden zijn geraakt. Met de KNRM vaart hij alleen nog mee. Hij is er geen schipper meer. De man raakte zelf ook gewond en lijdt onder het leed van de andere slachtoffers. Hij is met de dood bedreigd, waarvoor de bedreiger is veroordeeld, zei zijn advocaat.
„Er zijn enkel verliezers”, constateerde officier van justitie Leonie Lübbers.
