Jan Bosma bij zijn wisselwoning in Zeerijp Matthijs Sorgdrager
Toen Jan Bosma (75) uit Zeerijp wakker werd van de aardbeving dacht hij aan Joost Eerdmans. De gasbevingen hebben Bosma’s huis kapot getrild, maar Eerdmans wil weer beginnen met boren. „Ik kan het niet meer volgen.”
Jan Bosma staat in de deuropening. Zijn zoon loopt als een wervelwind door het huis. Doos na doos belandt in de aanhangwagen op de oprit. „Het gaat allemaal naar Usquert”, zegt Jan Bosma: de vuilstort.
Afgelopen nacht was het weer raak. Een zeldzaam zware aardbeving van 3,4 op de schaal van Richter schudde het dorp wakker. Bosma heeft er al zoveel meegemaakt. „Maar deze was wel even wat heftiger dan de andere. Ik schrok er behoorlijk van.”
Huis is total loss
Jan Bosma en zijn vrouw wonen sinds twee weken in een wisselwoning aan de rand van het dorp. Het staat naast de velden van voetbalclub VV De Fivel waar hij al bijna zijn hele leven actief is. Hun huis wordt gesloopt. „Het is helemaal af.” Daarom haalt hij het nu leeg, samen met zijn zoon. Bosma geeft een rondleiding. „Kijk maar, overal zit schimmel.”
Zijn zoon („mijn naam moet niet in de krant hoor”) weet wel hoe het komt. „Alles is uit zijn verband getrild door die bevingen. Het waait overal door en overal komt vocht binnen. Hoe kun je dat de mensen aandoen?”
‘Kan het niet volgen’
Vader en zoon hebben een donkerbruin vermoeden: In Den Haag geven ze misschien wel niet zoveel om Zeerijp. Zoon ziet hoe zijn vader en moeder lijden onder de bevings-stress en de schimmel in het huis. „Ze kunnen mijn vader en moeder wel een bak met geld geven, maar wat helpt dat voor je gezondheid? Helemaal niks!”
En daarom dacht Jan Bosma ‘s nachts even aan Joost Eerdmans. „Die van JA21 vindt dat we wel weer even kunnen gaan boren in Groningen. Ik kan het niet volgen.” Maar hij dacht ook aan zijn vader die de oorlog nog had meegemaakt. „Toen kwamen ze vanuit Den Haag op hun knieën naar ons toe voor voedsel. En nu?”
Foto: Matthijs Sorgdrager
‘Geen idee’
Pernille Claessen (55) sloeg steil achterover toen ze de woorden van Joost Eerdmans hoorde. „Die mensen hebben geen idee”, zegt ze in de keuken van haar huis in Zeerijp. Haar woning werd in 2019 al versterkt.
„Veel mensen denken dat het wel is opgelost”, gaat ze verder. Immers, de gasboringen zijn grotendeels (in de kleine velden wordt nog wél gewonnen) gestopt. „Maar het is niet opgelost. De hele versterkingsoperatie is enorm complex. Wij zijn al helemaal door die molen gegaan, maar in het dorp zitten nog zoveel mensen te wachten.”
‘Straks nog even een rondje om het huis’
Het bed van Pieter Fokkens (59) trilde van de beving. En toen hij vanochtend beneden was voelde hij de naschok. „De kast rommelde ervan.” Hij blijft er nuchter onder. Zijn huis heeft al zoveel schokken meegemaakt. „Straks loop ik nog even een rondje om het huis”, zegt hij. „Kijken of er scheuren bijgekomen zijn.”
