Geert Pruiksma ontvluchtte de stammenoorlog op Papoea Nieuw-Guinea en landde veilig in Singapore: 'Alleen al mijn chauffeur kende persoonlijk zes van de doden'
Geert Pruiksma met leden van een stam in Goroka, toen er nog niets loos was.
Geert Pruiksma, directeur van Museum Nienoord in Leek, is ontkomen aan het stammengeweld na het jaarlijkse vredesfestival in Goroka op Papoea Nieuw-Guinea. Hij kwam na twee roerige dagen voor een tussenstop aan in Singapore.
Dus je bent nu veilig?
,,Ik ben echt net geland. Woensdagmorgen zeven uur lokale tijd vliegen we naar Amsterdam.”
Was de strijd in Goroka al geluwd?
,,De taxichauffeur, de neef van de festivalsponsor met wiens moord alles is begonnen, vertelde me dat de onderlinge oorlog nog een maand duurt.”
Dat wist hij exact te voorspellen?
,,Zolang schijnt het doorgaans te duren voordat er sprake is van wederzijdse genoegdoening. Er werd op het moment van ons vertrek niet geschoten, maar de sfeer was wel heel gespannen. In een buitenwijk waar veel leden wonen van de stam die verantwoordelijk lijkt te zijn voor de moord zijn honderd huizen platgebrand.
Weet je iets over het aantal slachtoffers?
,,De chauffeur kende persoonlijk al zes mensen die zijn gedood. Dus dat zullen er nogal wat zijn. Hij vertelde erbij dat veel jongeren stevig aan de geestverruimende middelen zitten en er dan op uit trekken. Hun gemoedstoestand kan het vuurtje hebben aangewakkerd en tot de moord hebben geleid. Waarna leden van zijn stam in de bergen buiten Goroka met een wraaktocht hebben gereageerd.”
Kwam je makkelijk weg?
,,Mijn hotel telde nog twee gasten. De rest was al verdwenen. Het zat verder vol soldaten van het officiële leger. Ik kon met een andere man bij het vliegveld komen omdat er op dat moment geen beschietingen waren. Daarna ook niet op het moment van opstijgen, met Air Niugini. Maatschappijen mogen hier zelf kiezen of ze de verantwoordelijkheid van een vlucht willen nemen. Als ik maar cash betaalde kon ik weg.”
Dit oogt al wat dreigender.
Wat een wrang einde van een festival waarop stammen elkaar al vijftig jaar met elk hun eigen rituelen op een welkomstceremonie trakteren. Juist om hun onderlinge vrede te vieren.
,,Het is echt een ongelofelijk mooi, kleurrijk festijn, met schitterende muziek, dans en kostumering. Mijn hele trip door Papoea Nieuw-Guinea was indrukwekkend. Alleen al de landschappen, fenomenaal. En dan zo’n afloop.”
Die zal de naam van het festival weinig goeds doen.
,,Ze vroegen hier om zo weinig mogelijk over deze ellende naar buiten te brengen. Hoewel het Goroka Festival in eerste instantie bedoeld is voor de stammen onderling en niet voor toeristen, komen die er toch op af. En voor het toerisme is zo’n stammenoorlog niet best. Dat wordt lastig volgend jaar. Maar ja, ik heb hier al wel laten weten dat ik moeilijk wat anders kan vertellen dan ik zelf heb ervaren.”
Toch hoor of zie je er verder nog niet zoveel over.
,,Dat komt doordat het internet plat ligt. Oorzaak daarvan is niet de stammenoorlog, maar de zware aardbeving van vorige week zaterdagnacht. Mijn hotel had gelukkig een hotspotje waarvan ik gebruik kon maken.”
Het was al met al wel wat anders dan een koets poetsen in Leek.
,,Dat mag je wel zeggen. Dit bezorgde me wel wat meer spanning.”
