Bewoners voelen zich buitenspel gezet bij komst grote noodopvang naast hun buurt. 'Waarom is er vooraf geen overleg? Wat de gemeente Groningen doet is niet netjes'
Overrompeld door de komst van een omvangrijke noodopvang halen bewoners van de wijken De Held en Gravenburg in Groningen verhaal bij de gemeente Groningen. ,,Waarom hebt u ons niet bij de plannen betrokken?’’
Voor zover het oog reikt op de langgerekte Leegeweg zijn mensen wandelend of fietsend op weg naar Leegkerk. In het kerkje aan de westkant van Groningen is het al behoorlijk druk. Op deze inloopmiddag laten ze zich informeren over de bouw van een noodopvang voor 200 Oekraïners op het bouwterrein van de toekomstige wijk De Held III.
,,We zijn volkomen verrast’’, zegt een man voordat hij het kerkje betreedt. ,,Natuurlijk moeten Oekraïners worden opgevangen. Maar het zijn er wel erg veel als je kijkt naar de grootte van de buurt. Kunnen de wooncontainers niet wat verder van de huizen worden neergezet? Ik heb begrepen dat ze hier vijf jaar blijven staan. Er is ruimte zat.’’
Om de locatie geschikt maken voor de plaatsing van honderd containers zijn de kosten geraamd op een bedrag tussen 1,2 en 1,8 miljoen euro (bouw en woonrijp maken). De huur van de 100 containers bedraagt per jaar 803.000 euro voor een periode van vijf jaar. De gemeente gaat er vanuit dat het Rijk de alle kosten voor zijn rekening neemt.
Verbazing uitten de bewoners over de snelheid waarmee de gemeente achter de schermen heeft gewerkt aan het plan. Stedenbouwkundige Brigitta van Dijk legt uit dat dit te maken heeft met de toestroom van gevluchte Oekraïners. ,,Er is sprake van een noodsituatie. Dan moet je snel handelen.’’ Ze kan zich voorstellen dat de komst van de containers de buurt rauw op het dak valt. ,,Er was geen tijd voor uitgebreide burgerparticipatie vooraf.’’
Omvang noodopvang ter discussie
Haar collega die verderop staat, krijgt dezelfde vraag voorgelegd. Hij zegt dat de gemeente de Oekraïners bewust dichtbij een woonwijk plaatst en niet ergens op een verlaten stuk land. ,,Op die manier kunnen ze gemakkelijk gebruikmaken van voorzieningen in de omgeving.’’ Hij voegt daaraan toe dat de grond waar de noodopvang verrijst van de gemeente is. Een bewoner vindt dat de Oekraïners moeten worden geholpen, maar had het goed gevonden als de gemeente voor enig overleg bij de buurt had aangeklopt. ,,Dan hadden we het kunnen hebben over de omvang van de noodopvang. Die hadden we graag ter discussie gesteld. Wat de gemeente Groningen nu doet, is niet netjes.’’
Bewoners praten met ambtenaren die allemaal een deel van de klus klaren. Daardoor blijven vragen onbeantwoord. ,,Het is jammer dat er niet één persoon is die overal antwoord op kan geven. Zo ontstaat toch het ‘kastje naar de muur’ gevoel.’’
Tekort aan woonruimte
De grootte van de omvang heeft alles te maken met de kosten en de duur van de noodopvang. Volgens de gemeente geef je geen bedrag met zes nullen uit voor een kleiner wooncomplex. Wethouder Philip Broeksma (GroenLinks) zegt dat de woonruimte geschikt is als tijdelijk verblijf voor Oekraïners, maar ook voor andere doelgroepen. ,,Hopelijk is de oorlog in Oekraïne snel voorbij, maar dat weet je niet. Is dat het geval, dan kun je hier denken aan een gescheiden ouder met kinderen die snel huisvesting nodig heeft. U weet hoe groot de druk op de stad is als het om woonruimte gaat. Dit biedt ons de mogelijkheid om voor allerlei doelgroepen hierin te voorzien.’’
‘Geen tweede opvang Ter Apel’
Broeksma benadrukt dat de noodopvang niet bedoeld is om asielzoekers uit Ter Apel op te vangen. ,,Wij gaan hiermee niet de problemen van het Centraal Orgaan Opvang Asielzoekers (COA) oplossen. Dat mag het COA zelf doen.’’ De wethouder kan zich overigens voorstellen dat bewoners zich overvallen voelen door de komst van hun nieuwe buren. Hij staat echter vierkant achter de gekozen handelwijze.
Bewoner Chandra Schreinemachers kijkt kritisch naar de plannenmakerij van de gemeente. Ze vraagt zich af of die niet in strijd handelt met het huidige bestemmingsplan. Volgens haar is een deel van de grond waar de containers komen te staan natuurgebied. ,,Hebben jullie dat over het hoofd gezien?”, vraagt ze een ambtenaar. Die kijkt ietwat verschrikt op. ,,Is dat zo? Ik moet dat mijn collega vragen.’’ Aan tafels kunnen bewoners hun opvattingen schriftelijk kenbaar maken. Van die mogelijkheid wordt gretig gebruikgemaakt.