Leeft de angst voor de wolf in het Drents-Friese Wold na incidenten met bijtende wolf in Utrecht?

Ja, hij heeft wel van het incident gehoord. Armando Heeren (48), die toevallig zelf in Utrecht woont, wandelt daar ook wel eens in de bossen. Vandaag is hij voor het eerst in het Drents-Friese Wold, samen met wandelvriend Marcel Bijl (44) uit Assen en zijn hond Bello.

„Als het gebeurt, dan gebeurt het”, zegt Heeren nuchter. „We delen het gebied met dieren. Vroeger waren er toch ook wolven? Er zijn meer incidenten met deze beesten in Nederland.” Hij wijst naar de aangelijnde Shiba Inu.

Ook Bijl is niet bang. „Ik maak me eerder druk om mensen dan om wolven”, zegt hij. „In dit gebied mogen honden niet loslopen. Als je dat wel doet, dan vraag je om problemen. Dit hondenras mag dat sowieso niet trouwens, want het zijn weglopers.”

Na het incident woensdag, toen een zesjarig kind vermoedelijk door een wolf werd gebeten en meegesleurd, riep de provincie Utrecht op om daar voorlopig niet met kleine kinderen en honden de bossen in te gaan. De ‘probleemwolf’ is bij meer incidenten in het gebied betrokken en mag daarom worden afgeschoten. Maar dat is tot nu toe nog niet gelukt.

Wandelaars in het Drents-Friese Wold maken zich niet erg druk over de wolf. Opa en oma Veenboer schrokken wel van het verhaal. Met hun kleinkinderen wandelen ze deze ochtend in het bos vlak bij Diever, zoals ze wel vaker doen. De familie uit Leeuwarden staat op een camping aan de overkant van de weg. „Een naar verhaal”, vindt opa. Ze zijn niet onvoorzichtig, zegt hij. „Met kleinkinderen een wandeling maken diep in het bos, doen we nu misschien minder snel.”

Zelf loopt hij wel eens hard in het bos. „Dan spookt de gedachte wel eens door mijn hoofd wat ik zou doen als ik het dier tegenkom.” Ook zijn vrouw denkt er wel eens over na. „Vorig jaar liep ik hier met mijn, inmiddels overleden, hond. Als ik toen een wolf was tegengekomen, had die hond dat niet overleefd.”

Het stel heeft een wolf anderhalf jaar geleden zelfs met eigen ogen gezien, hier vlakbij, aan de Oude Willemsweg. Maar dat was op een veilige afstand. Wat als ze nu weer een wolf tegenkomen? Omdraaien en rustig weglopen, denkt hij. „Herrie maken”, zegt zijn vrouw. „Ik hoorde gisteren op de radio dat je eigenlijk een voetbalfluitje bij je moet hebben, om hem af te schrikken. Nee, we hebben er nog geen gekocht.”

Ze zijn niet de enige Friezen op de camping. Ook Sjoukje Veenstra (39) en Remco Meijerhof (44) uit Leeuwarden hebben er een seizoensplek. „Deze zijn voor de honden. Dat vinden ze enorm lekker”, zegt ze, terwijl ze een paar bramen plukt. Miniatuur Bull Terriers Jexie en Tiny smikkelen er dankbaar van.

Ze wandelen veel in dit gebied, maar zijn nog geen wolf tegengekomen. „Dat blijft hopelijk zo. De reu is fel op grote honden. Dat lokt vast een reactie uit”, denkt Veenstra.

Ook zij hebben over het incident in de Utrechtse bossen gelezen. „Heftig”, reageren ze. Toch zijn ze niet bang. „Ik maak me meer zorgen om loslopende honden dan om de wolf”, zegt Veenstra. Ze ziet problemen eerder ontstaan door menselijk gedrag. „Mensen hebben overal lak aan. We zien hier veel loslopende honden, terwijl dat helemaal niet mag.”

Meijerhof knikt. Mensen lezen de borden blijkbaar niet, concludeert hij. Of willen die niet zien. „Kijk eerst naar jezelf en wat je zelf kunt doen.”

Tijdens het gesprek houdt Veenstra twee andere wandelaars goed in de gaten. Ze denkt dat ze hun hond misschien los willen laten lopen. Als ze ernaar vraagt, verzekert de vrouw van niet. Veenstra: „Wij hebben dit gebied juist uitgekozen omdat honden hier niet los mogen lopen. Jexie moet altijd vast, hij bijt grote honden als die niet aangelijnd zijn. Dat wil ik voorkomen.”