Gert Jan (20) uit Eelde en coach Rita (72) uit Assen proberen samen zijn leven weer op de rit te krijgen. 'Ik voelde me futloos en nutteloos'

Als Knoops tussenjaar bijna voorbij is, heeft hij nog steeds geen idee wat hij moet gaan doen. Zijn dagen vult hij met af en toe werken, naar de sportschool en verder niets. Een dag-nachtritme heeft hij niet meer. „Ik voelde me futloos en nutteloos, ik was een beetje de weg kwijt.”

Knoop woont samen met zijn moeder in Eelde en heeft nog een oudere zus, die al uit huis is. Zijn vader overlijdt als hij nog een baby is. Wanneer hij het mbo junior accountmanager afgerond heeft, besluit hij een tussenjaar te nemen. „Ik had een relatie die uitging. Maar mijn ex bleef bij ons wonen, ze ging niet weg. Dat escaleerde”, zegt hij „Ik wilde in een tussenjaar dus weer even rust in de tent.”

Knoop zoekt hulp van een psycholoog. „Maar ik had eigenlijk iemand nodig als houvast in het dagelijkse leven. Ik had moeite met de dagen opvullen.”

En zo komt hij ruim een jaar geleden uit bij Rita van Amstel, met wie hij gelijk een klik heeft. Zij is vrijwilliger bij Mentor4You, een project van jongerenwerk Neie Naober en Vaart Welzijn, de welzijnsorganisaties van Tynaarlo en Assen. „Ik dacht, ‘hoe ouder, hoe wijzer’, toch? Daar kun je niet omheen”, lacht Knoop.

Van Amstel heeft drie kinderen, zeven kleinkinderen en komt uit het onderwijs. „Ik vond dat ik na mijn pensioen nog wel wat vrijwilligerswerk kon doen. Ik vind dat mijn generatie dat meer zou moeten doen, omdat er door de grote personeelstekorten nu veel werk blijft liggen.”

„Ik zei: ‘Het jaar is bijna om. Wat wil je nou gaan doen?’”, zegt Van Amstel. Voor Knoop is het duidelijk: hij moet aan de bak. Daar heeft hij ook wel een idee over - het vastgoedbedrijf van zijn vader overnemen. „Dat was na zijn dood overgenomen door iemand die het bedrijf draaiende zou houden totdat ik oud genoeg was om het over te nemen.”

Maar daar is wel enige kennis voor nodig. Knoop en Van Amstel gaan samen op zoek. „Het was heel veel uitzoekwerk. We hebben best veel getelefoneerd”, zegt Van Amstel. Ze vissen achter het net bij het STAP-budget en bij een hbo-opleiding blijkt de numerus fixus - sommige opleidingen aan hbo en universiteit hebben een beperkt aantal plaatsen - een drempel. Uiteindelijk wordt het een cursus van opleidingsinstituut NCOI.

Maar zo’n cursus vergt best veel zelfstudie en planning. Dus niet meer om drie uur ’s nachts naar bed en pas om elf uur ’s ochtends opstaan. „Ik heb hem gezegd dat dat niet zo werkt als je wilt werken of studeren”, zegt Van Amstel resoluut. Het lukt Knoop uiteindelijk om een goed dag-nachtritme te bereiken en vol te houden „Steeds een halfuur eerder naar bed en onze afspraken in de ochtend plannen.”

„Wij hadden veel meer structuur in het leven. Ik heb zelfs nog op zaterdagochtend les gehad”, vertelt Van Amstel. „De wereld was veel kleiner en er was veel minder afleiding. Ik was veertien toen we televisie kregen en een auto kwam er ook niet voor mijn tiende. Er is nu gewoon veel afleiding en er moet veel meer dan wij vroeger moesten.” Van Amstel kan wel begrijpen dat jongeren soms verzuipen in alle keuzes die ze hebben. „In mijn tijd was dat echt overzichtelijker.”

Met wederzijdse begrip komen Knoop en Van Amstel er meestal wel uit. „Maar ik denk dat we wel een andere kijk op dingen hebben”, zegt Knoop. Want behalve studeren, zijn ook financiën onderwerp van gesprek.

„Hij wordt snel verliefd op auto’s en dat is niet altijd verstandig. Maar ik bemoei me er niet mee, ik stel alleen vragen”, zegt Van Amstel met een veelbetekenende blik opzij. „Ze zet me wel aan het denken”, lacht Knoop: „Die auto was misschien niet de meest financieel slimme keuze.” En die driehonderd euro voor een weekendje Defqon festival? „Ach”, zegt Van Amstel, „als ik nu jong was geweest, zou ik ook naar festivals gaan.”

Inmiddels loopt het goed met de cursus en werkt Knoop overdag als postbezorger bij MSG Veendam. Hij ziet Van Amstel als stok achter de deur. „Dit zijn geen dingen die ik gemakkelijk met mijn moeder bespreek. Zonder Rita was dit denk ik niet gelukt. Ik hoop dat deze coaching meer bekendheid krijgt in de gemeente. Ik denk dat veel mensen het niet kennen of misschien niet aandurven, terwijl ze er wel veel baat bij zouden kunnen hebben.”