Raghdaa Alnaser (l) en Rose Bareik uit Syrië voelen zich thuis in de Prins Willem Alexander-hoeve in Alteveer Foto: Geert Job Sevink
De asielopvang in de Prins Willem Alexander-hoeve in buurtschap Alteveer sluit per 1 juni. Tot verdriet van bewoners én betrokken vrijwilligers uit de buurt. „Ongelooflijk dat ze dit sluiten, terwijl Ter Apel overloopt.”
Pasha heeft een briefje in haar hand. Schijndel, staat erop. Met daaronder het adres. Ze heeft geen idee waar het ligt. Ze moet met de trein denkt ze, en met de bus.
Pasha woonde de laatste anderhalf jaar in het buurtschap Alteveer, onder Roden. Maar de noodopvang voor asielzoekers in de Prins Willem Alexander-hoeve gaat op 1 juni dicht. Alle 46 vrouwen moeten vertrekken. Bijna niemand weet nog waarheen, behalve Pasha.
De drie kinderen van Pasha moeten van school af. Twee van hen gingen naar de Internationale Schakelklas (ISK) in Groningen, eentje naar de basisschool in Roden. Hoe het met onderwijs is geregeld in Schijndel weet Pasha niet. Ze kreeg het adres vandaag, ze vertrekt morgen.
‘Ik moest huilen toen ik het hoorde’
Het is donderdag 16 mei als bewoners en vrijwilligers van de asielopvang in Alteveer hun verhaal doen. Het nieuws dat de opvang in de Prins Willem Alexander-hoeve gaat sluiten is hard aangekomen. Op 1 mei kwam het bericht, op 1 juni gaat de deur dicht. „Ik moest huilen”, zegt Raghdaa Alnaser (44). „We waren geschokt”, zegt Rose Bareik (26).
De twee Syrische vrouwen voeren het woord namens hun medebewoners, zoals Pasha. „Dit voelt als ons thuis”, zegt Rose. „Dit is het vierde kamp waar ik ben geweest, na Ter Apel, Assen en Avenhorn. Nergens is het als hier. We hebben vrienden gemaakt uit alle culturen, we koken samen, de vrijwilligers en de mensen van het Rode Kruis zijn zo aardig, het is veilig. We willen nergens anders heen.”
Zo zonde dat het dicht gaat
Ze zitten aan tafel in de hoge leefruimte van de hoeve. Achter ze speelt een groepje kinderen, de televisie staat aan. Vanaf de tafel heb je zicht op de grote open keuken waar drie vrouwen aan het koken zijn. Door het raam zie je een groepje vrouwen kletsen in de tuin. De sfeer voelt gemoedelijk.
Aan tafel zitten ook drie vrijwilligers: Jan de Vries, Janneke Ulrich en Johan Kasper. Zij begeleiden activiteiten als Nederlandse les, tekenen en schilderen en sport. „Dit is een heel warme plek”, zegt Jan. „Het is informeel en gelijkwaardig, en de onderlinge band tussen vrouwen is heel sterk. Het is zo zonde dat dit dichtgaat. Zeker als je weet hoe de situatie nu in Ter Apel is.”
Vrijwilligers Johan Kasper, Janneke Ulrich en Jan de Vries (vlnr) vinden het verschrikkelijk dat de opvang sluit. 'Kunnen ze nou echt geen oplossing vinden?' Foto: Geert Job Sevink
Niet geschikt voor langdurige opvang
De opvang in de Prins Willem Alexander-hoeve is een crisisnoodopvanglocatie in beheer van de gemeente Noorderveld, die wordt gerund door het Rode Kruis. De opvang gaat dicht omdat de eigenaar de gebruikersovereenkomst met de gemeente per 1 juni heeft opgezegd, zo meldt de gemeente.
„Erg jammer dat het dicht moet”, zegt wethouder Alex Wekema van de gemeente Noordenveld. „De eigenaar heeft aangegeven alleen voor langere termijn weer een overeenkomst te willen sluiten. Daarover hebben contact gehad met het COA, maar voor hun is de locatie te klein om beveiliging en begeleiding op te tuigen.”
Een woordvoeder van het COA bevestigt dat. „De gemeente en COA hebben samen besloten dat dit geen plek is voor langdurige COA-opvang.”
Vrijwilligers: ga met elkaar in gesprek
De eigenaar van de Prins Willem Alexander-hoeve wil zelf geen commentaar geven. Eerder heeft hij bij de gemeente toestemming gevraagd voor de bouw van zeven woningen op de locatie, maar zijn plan is afgewezen. Behalve voor asielopvang wordt de locatie op dit moment ook gebruikt door de kleinschalige basisschool De Verwondering.
Volgens de vrijwilligers van de asielopvang heeft de eigenaar nog wel een opening geboden om te onderhandelen. De wethouder laat weten daar niet van op de hoogte te zijn. „Wij vinden dat gemeente en COA met hem in gesprek moeten gaan”, zegt vrijwilliger Johan. „Zo’n goedlopende opvang, terwijl Ter Apel overloopt, daar móet toch een oplossing voor te vinden zijn.”
Werken aan een toekomst
Voor Raghdaa en Rose is de Prins Willem Alexander-hoeve juist de perfecte plek voor langdurige opvang. Een mooie leefruimte, grote keuken, een tuin, en achter in de hoeve eenvoudige kamers, met gedeelde douches en toiletten. Samen geven ze een rondleiding door hun thuis, waar ze nog lang hadden willen blijven.
Raghdaa deelt een tweepersoonskamer met stapelbed met haar 20-jarige dochter (‘ik ben blij dat we niet meer in Budel tussen de mannen wonen, daar moest de deur altijd op slot’). Rose slaapt met drie andere vrouwen op een kamer. „Hier liggen mijn studieboeken”, wijst Rose op een kleine kast tegen de muur.
Rose is net gestart met een opleiding Engels in Groningen. Ze vreest dat ze die studie niet kan afmaken als ze moet verhuizen naar elders in het land. „Ik wil verder. Ik wil mijn tijd niet verspillen. Hier heb ik de rust en de mogelijkheid om te werken kan aan mijn toekomst.”
Kinderen in de inmiddels weer gesloten noodopvang in de Prins-Willem Alexanderhoeve in het Drentse Alteveer. Ze gingen in de buurt naar school maar moesten op 1 juni dit jaar verhuizen. Foto: Geert Job Sevink
