Een zacht golvende zee van kleur, gekwinkeleer van tjiftjaf en tuinfluiter. Het glooiende beekdal van het Anloërdiepje is een aards paradijs | Pareltjes van het Noorden
'Bankje 4' (naast het nieuwe hek) met uitzicht op het beekdal van het Anloërdiepje. Foto: Jan Willem van Vliet
Toeristen reizen steeds vaker naar Groningen en Drenthe, maar bezoeken dan vooral de bekende trekpleisters. Hoogste tijd om de onbekende ‘Pareltjes van het Noorden’ in de schijnwerpers te zetten. Aflevering 6: ‘bankje 4’ in het dal van het Anloërdiepje.
Het bankje is wat wankel geworden. De grond op het aangrenzende wandelpad is recent omgewoeld door een landbouwvoertuig. Het houten hek is net vervangen, dus wellicht komt er binnenkort ook een nieuwe bank. Gezeten in de schaduw van elzen en eiken, waarvan enkele overwoekerd zijn met klimop, kijken we uit over het zacht glooiende dal van het Anloërdiepje.
Het piepkleine, slingerende beekje is vanaf hier niet te zien. Het dal is in de loop der tijden uitgehold. De helling voor ons loopt af naar de smalle waterloop en klimt aan de andere kant op naar de houtwal aan de overkant. Rimpels in het vlakke land. Het hoge gras voor ons wiegt zachtjes in de wind. Een golvende zee vol kleur van schapenzuring, grasmuur, boterbloemen, gestreepte witbol en gewone kropaar.
Tuinfluiter en fitis
Boven onze hoofden zingt een vink zijn lied, in de verte ondersteund door het repeterende ‘tjif tjaf tjif tjaf’ van de tjiftjaf. In het struweel herkennen we verder het gekwinkeleer van de zwartkop, zanglijster, tuinfluiter en fitis. Nou ja, BirdNET (een app op de telefoon) herkent het. Zoals Pl@ntNet die grassoorten voor ons determineerde. Soms voegt moderne techniek echt iets toe aan de natuurbeleving.
Verschillende grassoorten en planten kleuren de weides. Foto: Jan Willem van Vliet
Je moet een stukje lopen om bij dit bankje te komen dat aan een onverhard pad ligt, ten noordwesten van Anloo. ‘Bankje 4’ heet het in de wandelroute op de website van het dorp (anloo-info.nl), die door het wonderschone coulisselandschap aan weerszijden van het Anloërdiepje voert. We blijven nog even zitten en genieten in stilte van de rust, zoals altijd als we hier wandelen.
Insecten determineren
Vorig jaar toonde Strava (ook zo’n fijne app) nog diverse smalle looppaadjes door het dal naar en langs het stroompje, waarvan de bodem onlangs is verhoogd om de natuur te ondersteunen. Natte voeten waren gegarandeerd, maar wat een feeërieke lieflijkheid! De laatste keer dat wij die smalle oeverpaadjes beliepen, kwamen we twee biologen tegen die er met grote vangnetten in de hand insecten aan het determineren waren.
Het bruggetje over de beek. Foto: Jan Willem van Vliet
Die paadjes zijn helaas zoek, maar er is nog wel de droge oversteek door het dal, even voorbij ‘bankje 4’. Vanaf het bruggetje zien we dat het water van het Anloërdiepje zo helder is als een bergbeek in de Alpen. Bovenaan de helling, aan de andere kant van het dal, loop je rechtsaf terug naar Anloo. Op die zandweg wachten nog meer doorkijkjes naar het glooiende beekdal, dat elke keer weer betovert. Een aards paradijsje.
Feeërieke lieflijkheid. Foto: Jan Willem van Vliet
