Wilma, Rolanda en Gea in het stadion waar zij al zoveel jaren kind aan huis zijn, de thuisbasis van FC Emmen. Foto: Boudewijn Benting Boudewijn Benting
Al jarenlang zijn de zussen Rolanda Wilma en Gea Meijer hartstochtelijke fans van FC Emmen. In goede en in slechte tijden staan ze achter de club. En achter elkaar.
Waar FC Emmen ook speelt, altijd hangt er een spandoek met daarop de tekst . Het is de bijnaam van drie zussen uit Emmen: Rolanda (46), Wilma (45) en Gea (37). Sinds het midden van de jaren negentig volgen zij FC Emmen op de voet.
Vaak leverde dit plezier op, maar er waren ook wedstrijden bij waar de fans de tranen van in de ogen sprongen. ,,In 2014 in Oss bijvoorbeeld. FC Emmen verloor met 8-0. En daarna volgde nog een lange reis naar huis’’, zegt Wilma.
Maar daar heeft niemand het meer over op de Meerdijk. Voor de tweede keer in haar bestaan staat de club op de drempel van de eredivisie. Als FC Emmen in twee duels afrekent met Sparta, is promotie een feit. Het stadion voor de thuiswedstrijd van donderdag is al uitverkocht.
Uiteraard zijn erbij. Gea: ,,De fijne sfeer van vroeger is weer helemaal terug. Ik hoop zo dat ze winnen, ze zijn er nu zo dichtbij. Maar zelfs als dat niet gebeurt, dan is het seizoen nog niet mislukt. Het mooie voetbal is weer terug en dat is ook wat waard.’’ Rolanda knikt. ,,Maar pas met promotie is het echt helemaal top.’’
Jarenlang zaten de zussen bij thuisduels naast elkaar op de tribune achter een van de doelen. In oktober 2015 gebeurde er iets waardoor dat niet meer kon. Tijdens haar werk in het Emmer gemeentehuis kreeg Rolanda een hersenbloeding. Sindsdien is ze aangewezen op een rolstoel.
Lange tijd revalideerde ze en ontbrak ze bij de duels van FC Emmen. Rolanda: ,,Maar in het seizoen 2016 - 2017 was ik er weer. Tenminste bij de thuiswedstrijden. Ik woon in verpleeghuis De Horst en ga bij thuisduels samen met anderen met een busje naar het stadion.’’
Rolanda heeft nu haar plek in het rolstoelvak, naast de dugout van de tegenstander. Haar zus Wilma is dan als begeleider altijd bij haar. Gea zit op de plek waar de zusters eerder altijd met zijn drieën zaten, de tribune achter het doel. Met voor haar het spandoek met de tekst .
Gea: ,,We zitten in het stadion nu op andere plekken, maar we horen natuurlijk nog wel bij elkaar. Samen zijn wij . Voor de wedstrijd zwaaien we altijd ook even naar elkaar.’’
Omdat de zussen zelf geen busje hebben en taxivervoer duur is, gaat Rolanda niet meer mee naar uitduels. Voor de buis kan ze wel controleren of haar zussen er zijn geweest, want het spandoek gaat nog altijd mee op reis.
Witte Wieven is een term die in Noord-Nederland wordt gebruikt voor plotseling opkomende mistbanken. Wilma: ,,Die naam is ooit voor ons bedacht door een man die bij ons op de tribune zat. Later liet zijn vriendin een spandoek maken. Dat vonden we zo grappig dat we besloten om dat doek overal mee naar toe te nemen.’’
