Riekie en Harmtje zijn beste vriendinnen geworden in de jarige Huiskamer van Gasselternijveen. 'Zonder deze plek was ik toch wel eenzaam geweest'

Ruim tweehonderd mensen zijn aanwezig om het jubileum te vieren. Bij hun binnenkomst zingt het koor de Nieveenster Jongens de gasten toe. Vervolgens verblijden ook de kleuters van het dorp de bezoekers met hun repertoire. Er volgen speeches van de betrokkenen, ook commissaris van de Koning Jetta Klijnsma is van de partij.

Er zijn stoelen gereserveerd voor de 25 vaste leden van de Huiskamer. Riekie Kuik en Harmtje Wollerich zijn er het eerst. Zij zijn op hun paasbest gekleed voor het feestgedruis. De twee zijn beste vriendinnen, dankzij de Huiskamer. ,,We kenden elkaar daarvoor al wel, maar nog niet zo goed. Nu zien we elkaar ook buiten de Huiskamer om. Dan ga ik bij Harmtje langs om te rummikuppen. Vaak zet ze de airfryer aan en dan blijf ik ook lekker eten”, vertelt Kuik, terwijl zij een arm om haar vriendin slaat.

Elke dinsdag, woensdag en donderdag komen de vaste bezoekers bij elkaar. Om halftien ‘s morgens wordt begonnen met koffie en bespreken ze de nieuwtjes uit het dorp. Hierna volgt een activiteit, zoals spelletjes of knutselen. Op dinsdag en donderdag is er een warme lunch, die de vrijwilligers bereiden. Ook actuele zaken zoals de oorlog in Oekraïne worden besproken. ,,Het is echt een verrijking van mijn leven”, zegt Kuik. ,,Anders was ik toch wel eenzaam geweest.”

Maar er zijn ook moeilijkheden geweest. Tijdens de coronacrisis moest de Huiskamer dicht. Daardoor verloren veel ouderen het contact dat juist zo veel voor hen betekende. ,,We hebben geprobeerd toch zo veel mogelijk te organiseren”, vertelt Carla IJntema, begeleidster van de groep. ,,We hebben bijvoorbeeld een pannenkoekenactie gedaan. Toen hebben we 450 pannenkoeken gebakken voor het hele dorp. Bij de leden van de Huiskamer gingen we voor het huis bakken, zodat zij een verse pannenkoek kregen. Zo probeerden we toch contact te houden.”

Vijftien vrijwilligers houden de boel draaiende. Zij halen de wat minder mobiele bezoekers op in het busje, koken de maaltijden en organiseren de activiteiten. Een groep vrouwen uit Syrië is onderdeel van het team. Khuloud, Faten en Mirjam vertellen dat zij zich hier in eerste instantie hebben aangemeld om de taal beter te leren. Maar nu is het ook voor de gezelligheid. ,,Iedereen is heel aardig, er is altijd hulp”, zegt Khuloud blij.