Harrie Wolters van het hunebedcentrum. Foto: Harry Tielman
De rubriek Hier kom ik weg is een samenwarking met het Huus van de Taol en giet over Drenten en heur verhalen. Harrie Wolters (51) oet Ieghaor is directeur van het Hunebedcentrum in Börger. Het Hunebed is in Nederland hét icoon van Drenthe. Maor hoe Drents is Wolters zölf eigenlijk?
,,. Zo werk ik eigenlijk. Lokaal werken en van daaruit de wereld veroveren.” Harrie Wolters gniest derbij. De Engelse zin is net zo goed op hum van toepassing as op het Hunebedcentrum, zo blek. ,,De hunebedden zijn eigenlijk een lokaal verhaal, maar ze hebben lijntjes over de hele wereld, want ze zijn overal.”
Hier kom ik weg
Zölf is Wolters opgruid in Nei-Dord en hef e later in Grunning en Zuudlaoren woond en nou is Ieghaor zien woonstee. Maor vanoet Drenthe en Grunning hef e de hiele wereld over west. ,,Als kind was ik al geïnteresseerd in de wereld. Dat begon bij de stripboeken van Suske & Wiske en Asterix & Obelix en het verzamelen van fossielen en mineralen. Ik wilde de wereld ontdekken en dat wil ik nog steeds.”
Hij giet niet veur niks geografie veur ontwikkelingslanden studeren, dan kan e ja ok reizen. Daornao kan e as reisleider an de slag bij een organisatie die avontuurlijke wandelvakanties organiseert. ,,Zes jaar lang mocht ik de wereld over reizen. Dan zat ik weer in Azië, dan in het Midden-Oosten of Afrika… Elk jaar kreeg ik een catalogus en kon ik aankruisen waar ik naartoe wilde. Precies wat ik altijd had gewild.”
Taj Mahal
Maor allewal het verslavend is, kreg e der nao zes jaor toch tabak van. ,,Ik stond soms voor de grootste wereldwonderen, zoals de Taj Mahal en het deed me niks meer. Want als reisleider ben je altijd bezig. Je bent altijd aan het regelen. Dan moet iemand naar huis vanwege een overlijden, dan breekt iemand een been. Ik ben ook zelf een paar keer flink ziek geweest.”
Hij kreg rond 2000 wark in de toeristische sector in Drenthe en van daor oet komp e vief jaor later in dienst bij het Hunebedcentrum. Hij wordt adjunct-directeur naost Hein Klompmaker en nimp het roer over as die eind 2018 met pensioen giet. ,,Het hunebed is voor Nederland iets typisch Drents. Internationaal is dat anders, want ze liggen overal op de wereld, maar in ons land vrijwel alleen hier. Dus een Drentser baantje dan directeur van het Hunebedcentrum is er niet, haha.”
De Hondsrug
,,Als je me nu vraagt waar ik weg kom, dan is dat het hele Hondsruggebied. Op de gemeente Coevorden na heb ik in het hele gebied gewoond en gewerkt. Ik ken elke centimeter. Ik heb de hele wereld over gereisd, maar dit is waar ik graag woon. Het is niet zo dat Drenthe zoveel mooier is, hoor. Er zijn veel mooiere plekken op de wereld, zoals de Alpen of Vietnam, maar als je het hebt over wat thuis is, dan is het hier, waar mijn wortels liggen.”
Of hij ok Drents prat? ,,Alleen nog met mijn familie. Dat gaat vanzelf. Met anderen doe ik het nooit. Ook in het Hunebedcentrum niet. Ik heb moeite met het omschakelen. Dat voelt een beetje schizofreen”, lacht e. ,,Maar we hebben wel Drentstalige vrijwilligers hier. Je kunt rondleidingen krijgen in het Nederlands, Engels, Duits en Drents. Ook hebben we Drentstalige artikelen op onze site. Dat vind ik hartstikke leuk!”