Van links naar rechts: Aram (20), Amelia (10), moeder Karine (41), Aleksa (3), Ariana (14) en vader Aleksandr (48), nog op de gezinslocatie in Emmen. Foto: Mona van den Berg
De familie Babayants is uit angst voor uitzetting vertrokken uit het azc in Emmen. Ze hebben kerkasiel gekregen in Kampen. In de kerk is 24 uur per dag een dienst, want dan kan het gezin niet uitgezet worden naar Oezbekistan.
„Nu we in de kerk zijn, kunnen onze kinderen even tot rust komen”, vertelt moeder Karine Babayants (41). „De kinderen voelden zich gestrest op het asielzoekerscentrum in Emmen, omdat de politie elk moment voor de deur kon staan. Sinds donderdag zijn we in de kerk. Vannacht hebben de kinderen eindelijk weer goed geslapen.”
De familie Babayants woont al bijna elf jaar in Nederland en twee van hun kinderen zijn hier ook geboren. Aleksandr en Karine hebben vier kinderen; drie dochters Aleksa (3), Amelia (10) en Ariana (14) en een zoon Aram (20). Sinds acht jaar verblijven ze op het azc voor gezinnen in Emmen. „De kinderen hebben hier hun leven, in Oezbekistan hebben ze helemaal niks.”
Bang om opgehaald te worden
Advocaat Inge Zuidhoek uit Gieten staat het gezin al lange tijd bij. Zij legt uit dat de rechter over de laatste asielaanvraag negatief heeft geoordeeld. Het vonnis kwam 25 oktober. ,,Ze hadden recht op verblijf in Nederland tot de uitspraak kwam. Toen het negatieve vonnis kwam waren ze direct uitzetbaar. De familie was heel bang om opgehaald te worden.”
Twee dagen na de uitspraak heeft de advocaat voor de familie een aanvraag gedaan voor een reguliere verblijfsvergunning op basis van het feit dat de kinderen in Nederland geworteld zijn en geen enkele binding hebben met Oezbekistan. ,,Dat kan niet gelijk met een asielprocedure worden ingediend”, legt zij uit.
Na de aanvraag heeft een advocaat twee weken de tijd om die te onderbouwen. De termijn eindigde vorige week vrijdag. ,,Daarna kan de IND met een besluit komen over de aanvraag. Dan kan elk moment iemand voor hun neus staan met een negatief besluit en de familie meenemen naar het het detentiecentrum in Zeist. Heel snel daarna kunnen ze op het vliegtuig gezet worden. Dan ben je ze kwijt.”
IND besluit kan snel, maar ook maanden duren
Advocaat Zuidhoek zegt dat er grote paniek is bij de kinderen en de ouders. ,,Ik ben blij met het kerkasiel. Dat ze daar binnen zitten, zodat ze rust hebben totdat het besluit van de IND komt. Dat kan snel gaan, maar ook maanden duren.”
Toen het gezin het slechte nieuws kreeg van de rechter, hebben ze verschillende kerken gebeld om hulp te vragen. De Protestantse Wijkgemeente Open Hof in Kampen bood het gezin kerkasiel aan. „Onze kerkraad heeft er een paar dagen over nagedacht en toen een weloverwogen besluit genomen om de familie onderdak te bieden”, legt voorzitter Bert Endedijk uit.
Predikanten wisselen elkaar af
„Het is onze christelijke opvatting dat we, voor zover wij dat kunnen, mensen die het nodig hebben hulp moeten bieden.” Als een kerk asiel verleent, moet er 24 uur per dag een kerkdienst worden gehouden. Met twee dominees heeft het Open Hof daar zelf de middelen niet voor. „Predikanten uit het hele land komen hier naartoe om elkaar af te wisselen.”
Dominee Kasper Jager. Foto: DvhN
In 2019 is in Den Haag voor het laatst kerkasiel verleend aan het Armeense gezin Tamrazyan. Het duurde 97 dagen voordat er goed nieuws uit de landelijke politiek kwam. Hoe lang de familie in de kerk in Kampen blijft, weet nog niemand. „Zo lang als het nodig is blijft de kerk hulp bieden. We hopen dat er een gesprek op gang komt in de Tweede Kamer”, aldus Endedijk.
Spannend
Ondertussen mag de familie Babayants de kerk niet uit en kunnen de kinderen ook niet naar school. „Het is misschien moeilijk, maar dit zijn lieve mensen en er wordt goed voor ons gezorgd. We hebben een grote kamer met alles wat we nodig hebben”, zegt moeder Karine. „Maar het blijft wel spannend hoe dit afloopt, vooral voor de kinderen.”
