De wolf is niet langer strikt beschermd. Foto: ANP/JORGE GUERRERO
Hoe gaan we om met de wolf? De antwoorden staan in het nieuwe wolvenplan. Belangrijke toevoeging: bescherm je je eigen dieren onvoldoende, krijg je straks geen vergoeding meer van de overheid.
Het plan lag er al eind vorig jaar, maar toen waren de provincies er niet blij mee. Er zouden te weinig maatregelen in staan tegen probleemwolven. Dat is nu anders. De definitieve versie is recent goedgekeurd door het Interprovinciaal Overleg (IPO) en laat vooral zien dat Nederland veel geleerd heeft over de wolf.
Het dier is weliswaar nieuw in Nederland, inmiddels is er genoeg tijd geweest om voorbereidingen te treffen, schrijft het IPO. Dat betekent dat boeren een vergoeding blijven krijgen als hun schapen gedood worden, maar in de toekomst alleen nog als ze hun vee beschermden. Bijvoorbeeld met rasters. Ook komen er veebeschermingsteams die helpen met de arbeidsintensieve preventie.
Nu het aantal wolven in Nederland fors toeneemt, neemt ook de kans op conflicten met de mens toe. Zoals vorige week, toen een hardloopster in de Veluwe gebeten werd, vermoedelijk door een wolf. Dus geeft het wolvenplan een hoop richtlijnen voor zulke situaties.
Loopt er bijvoorbeeld een wolf door de stad, maar lijkt die ongeïnteresseerd? Dan is die ongevaarlijk en wordt er geen actie ondernomen. Reageert een wolf defensief als je hem verstoort of doodt hij je loslopende hond? Gevaarlijk, maar nog altijd normaal gedrag, is te lezen.
Er wordt pas over een probleemwolf gesproken als hij zich bijvoorbeeld niet meer laat wegjagen of hij meermaals toeslaat op dezelfde plek. Pas dan wordt afschot een optie, als alle andere maatregelen niet werken.
Jagen op schapen is natuurlijk gedrag
In al die scenario’s schuilt een hoop nuance, het gevolg van tal van recente onderzoeken naar het dier. Er wordt nu bijvoorbeeld rekening gehouden met zijn natuurlijk gedrag, zoals het verdedigen van zijn territorium of de paartijd. Ook schrijft het IPO dat het jagen op schapen in principe natuurlijk gedrag is, want ‘de wolf maakt geen onderscheid in prooisoort’.
Die richtlijnen moeten veehouders en instanties de nodige helderheid geven over hoe je omgaat met een beschermde soort als de wolf. Tegelijkertijd ziet het IPO nog een hoop onzekerheden. Hoeveel wolven kan het dichtbevolkte Nederland precies aan?
Hoe zit het met de wolven die vanuit omringende landen Nederland in komen? En hoe zit het met de goudjakhals die mogelijk de grens over komt en sporadisch een schaap pakt? Toekomstige versies van het wolvenplan zullen daar pas definitieve antwoorden op gaan geven.
