Met granaatappelpitjes krijgt het eten bij Apricot in Assen een Armeens tintje | restaurantrecensie

Apricot is te vinden in een monumentaal pand aan de Torenlaan in Assen. Chefkok en eigenaar Armen Wartanjan verwelkomt hier iedereen die houdt van een moderne keuken met een Armeense twist. Als we voor het restaurant staan is het even zoeken naar de voordeur; ze delen het gebouw namelijk met een tapasbar. Aan de Armeense vlag zien we uiteindelijk waar we moeten zijn.

Afgezien van een stelletje en een groep vrienden, zijn we de enige gasten in het restaurant, dus we missen wat reuring. Al denken we dat je dat bij Apricot op een drukke avond ook niet ervaart. De ruime opstelling van de tafels verraadt dat het vooral de bedoeling is om van je tafelgezelschap te genieten. Perfect voor de restaurantgast die van rust houdt.

De luxe inrichting mist wat warmte, maar subtiele roze details - die ook terugkomen in de naam van het restaurant- compenseren dat ruimschoots. De kleur komt terug in de verlichting, de vaasjes, de foto’s in de hal en zelfs het wc-papier is roze gekleurd.

We hebben bewondering voor de jonge gastvrouw die elk detail van het menu kent zonder dat het ingestudeerd overkomt. Voor de dranken is – net als bij de gerechten – geen kaart aanwezig, dus we moeten vertrouwen op haar kennis. Die stelt niet teleur: bij gang drie krijgen we een glas witte Armeense wijn die Armas Kangun heet. Een zware, droge bijna oranje wijn, waar de smaak van de abrikoos in terug komt. We krijgen een half glas, maar hadden een hele ook op gekregen.

Apricot heeft geen menukaart. Ze serveren een proeverij van gerechten die elke maand verandert. Je kunt kiezen uit zes tot acht gangen (55, 60, 65 euro). Ook de drankenkaart is een verrassing: gasten kunnen kiezen voor een bijpassend wijn- of bierarrangement. Alle alcohol die geserveerd wordt komt uit Armenië. Op één verdwaald Frans wijntje na, want die past het best bij de eendenborst. Ook non-alcoholisch weten ze gasten te voorzien, met een passende mocktail worden andere gasten goed op weg geholpen.

Wij kiezen voor een vijf gangen menu en bestellen bij gang 3, 4, 5 een half glas wijn. Ik heb een lactose-allergie maar dat is geen probleem: elke gang wordt aangepast.

De gerechten van Apricot zijn zonder twijfel bijzonder te noemen. Chef Armen weet smaakcombinaties te maken die we nog nergens anders geproefd hebben. Met name het dessert – een ijs van oregano, bavarois van basilicum, tijmcrumble en een rozemarijn muntsaus – maakt indruk.

Aan de opmaak van de borden is te zien dat chef Armen veel verschillende kooktechnieken beheerst. Opmerkelijk is het terugkerende element van de ‘gebakken chipjes’ met de structuur van een kletskop en een smaak die aansluit bij het gerecht. Het lekkerst vinden we het chipje bij de zeebaars met mandarijnsaus (gang 4) die een tegenhanger vormt voor de zoute, rokerige vis en de zoete mandarijnsaus. We zijn minder onder de indruk van het schuim dat bij het dessert komt. Het ziet er mooi uit, maar voegt weinig smaak toe.

De meeste gerechten van de proeverij hebben zachte smaken, waarbij onderdelen van de Armeense keuken terugkomen. Bij de gerookte eendenborst (gang 2) met een saus van paprika en een bavarois van rabarber en munt maken granaatappelpitjes het gerecht af. Minder geslaagd vinden we de wortelsoep met geroosterde pistachenoten en kardemon (gang 3), waar de wortel het gerecht domineert.

Ondanks de culinaire hoogstandjes is het niet altijd duidelijk waarom gerechten bij elkaar passen. Hier liggen wat ons betreft kansen om het verhaal achter Apricot nog beter te vertellen. Chef Armen heeft met zijn creatieve smaakcombinaties en Armeense signatuur alle ingrediënten al in huis.

Het menu verandert elke maand, dus het zal niet de laatste keer zijn dat we Apricot bezoeken. Dan nemen we ook een Armeens wijntje voor thuis mee.