Zes culturele instellingen willen samen naar oude tabaksfabriek in Groningen verhuizen. 'Kunnen dan iets unieks leveren'

Een tentoonstelling van topfotografen uit Noord-Nederland, een poëzieworkshop voor scholieren, studenten die bij het GRID bezig zijn met nieuwe druktechnieken en tegelijkertijd vertelt een schrijver in een cultureel café over zijn nieuwste boek. En dat allemaal onder één dak, waar ook kunstenaars bezig zijn met nieuw werk en anderen naar de kunstuitleen gaan. Het is de ultieme droom van zes culturele instellingen uit Groningen.

Kunstpunt Groningen, Noorderlicht, GRID Grafisch Museum, Noordwoord, Het Resort en het Poëziepaleis zien in de voormalige tabaksfabriek van BAT Niemeyer een gouden kans om samen te werken, de kosten te drukken en meer mensen te bereiken.

„Het is de perfecte locatie hiervoor”, zegt bestuurslid Henk Hofstra van GRID. „Het zit dicht tegen de binnenstad aan en er komen allemaal nieuwe dingen in. We hebben al gesprekken gevoerd met ontwikkelaar MWPO en ook met de gemeente. Zij zijn enthousiast.”

Er is wel een grote ‘maar’. De tabaksfabriek is nog altijd eigendom van British American Tobacco. Projectontwikkelaar MWPO wil het pand overnemen, maar de gemeente Groningen heeft het eerste recht van koop. De gemeente wil daar alleen vanaf zien als het plan van MWPO voldoet aan de eisen van de gemeente. Tot op heden is de koop daardoor nog altijd niet rond.

Hofstra hoopt dat het goed komt. Dat is in het grootste belang van de zes culturele instellingen, zegt hij. „Wij krijgen vroeg of laat allemaal met huisvestingsproblemen te maken”, legt Hofstra uit. GRID heeft dat probleem nu al. Het grafisch museum zat jarenlang aan de Sint Jansstraat in Groningen, maar heeft nu geen vaste plek meer.

De zes partijen denken de kosten te kunnen drukken als ze samen in één pand zitten. „Nu heb je zes mensen nodig die ‘s avonds de deur op slot doen, dan is het er maar één”, noemt Hofstra als voorbeeld. „Zo zijn er veel meer zaken. Maar we willen meer dan alleen gezamenlijke vierkante meters. We willen ook inhoudelijk samenwerken. Zo kunnen we iets nieuws en unieks leveren aan de cultuur in Groningen en aan de wijk.”

„Het is een win-winsituatie”, zegt Hofstra vol overtuiging. „We trekken publiek en dat levert reuring op. Samen wordt het ook makkelijker om fondsen aan te boren.”

Los van elkaar bedienen de zes instellingen tussen de 60.000 en 80.000 mensen per jaar, zegt hij. „We denken dat 100.000 bezoekers per jaar goed te doen is als we samen in Niemeyer zitten.”

Het is voor de gemeente Groningen, en dus voor ontwikkelaar MWPO, van belang dat er een culturele instelling in de oude tabaksfabriek komt. Het Groninger Museum sprak begin dit jaar ook al de wens uit voor een openbaar toegankelijk kunstdepot in de fabriek. Het depot van het museum is nu niet toegankelijk voor publiek.

Het lijkt op dit moment alleen niet aannemelijk dat zowel het Groninger Museum als de zes gezamenlijke culturele instellen naar de Niemeyer-fabriek verhuizen. Hofstra rekent daar ook niet op. „Ik heb van MWPO begrepen dat niet ‘en’ is, maar ‘of’.” Toch schat hij de kansen voor hem en zijn collega’s groot in. „Wij zijn nu zes instellingen die allemaal een bestaande begroting hebben en huur moeten betalen. Er is dus geen nieuw geld nodig.” Bij het Groninger Museum is dat wel het geval.

Het is allesbehalve een gelopen race, maar de droom is levend. Door met z’n zessen zo naar buiten te treden, hoopt Hofstra de gemeente een zetje in de juiste richting te geven. „Het is allemaal best lastig, maar we willen dit heel graag.”