Tonnie (53) uit Schoonebeek doodgestoken door haar man Hans H. (57). Ex-docent voor rechter op verdenking van moord

Tonnie en Hans H. waren heel lang samen. Ze hebben vier dochters. Een heel gewoon gezin dat geworteld is binnen de hechte dorpsgemeenschap van Schoonebeek.

H. had jarenlang een installatiebedrijf. Daar stopt hij mee om aan de slag te gaan als docent op het vmbo en mbo in de regio Twente. Tonnie krijgt rond 2019 een baan op de administratie van kinderdagverblijf De Kameleon van stichting Welluswijs in Hardenberg. Ze hebben het prima voor elkaar.

Alles loopt ogenschijnlijk goed tot H. psychische problemen krijgt. Het gebruik van de zware pijnstiller oxycodon, die hij voorgeschreven krijgt na een buikwandbreuk, zou daarbij een rol kunnen hebben gespeeld.

In het voorjaar en de zomer van 2024 komt de politie meerdere malen bij het gezin aan de deur, omdat H. spullen sloopt en agressief is. Mededorpsgenoten maken zich zorgen en maken melding bij Dorpsbelangen Schoonebeek van meerdere incidenten. Dorpsbelangen spreekt erover tijdens een regulier overleg met de burgemeester van Emmen. Die geeft aan dat hij op de hoogte is van de situatie.

Er lijken pogingen te worden gedaan om H. via hulpverlening weer op het juiste spoor te krijgen. Maar dat lukt niet. Op 21 oktober 2024 loopt het totaal uit de hand in de woning in Schoonebeek. H. zou zijn vrouw en dochter hebben mishandeld. De burgemeester besluit een huis- en contactverbod op te leggen. Hij mag tien dagen niet bij de woning en zijn vrouw in de buurt komen en geen contact met haar zoeken.

Daar houdt H. zich niet aan. Integendeel. Het gaat verschrikkelijk mis. Op dinsdag 29 oktober rond kwart over vijf in de middag wacht hij Tonnie op bij haar werk in de kinderopvang. Als zij naar buiten komt en naar haar auto loopt, steekt hij haar neer. Als H. wil vluchten, wordt hij tegengehouden door een omstander. Dan steekt H. ook zichzelf met het mes in de buik.

In het ziekenhuis wordt hij gearresteerd op verdenking van het doden van zijn vrouw. De messteken zijn haar fataal geworden. In Schoonebeek en ook in het kinderdagverblijf waar zij werkte, wordt met diepe verslagenheid gereageerd.

De vier dochters laten enkele dagen na de moord in een verklaring weten: ‘Afgelopen dinsdag is het ergst denkbare gebeurd; onze moeder Tonnie is niet meer in ons midden. Zoals iedereen kan begrijpen kunnen we dat nog maar nauwelijks bevatten en de gebeurtenissen van afgelopen dagen zijn onwerkelijk en erg emotioneel.’

Haar collega’s van het kinderdagverblijf richten een gedenkhoekje voor haar in. Ze omschrijven haar als een lieve collega, die een luisterend oor biedt en als een vrouw met humor. ,,Werk gaf je afleiding in zware tijden en hielp je sterk te zijn voor de meiden”, schrijven ze kort na het drama. ,,Tegen dit zinloos geweld kon je niet sterk genoeg zijn. We kunnen alleen maar verslagen zijn.”

Bij de eerste paar openbare zittingen in zijn strafzaak laat H. zich niet zien. Op sterk aandringen van de rechters verschijnt hij in juli wel op de laatste procedurele zitting. H. zegt dat hij alles in een waas heeft beleefd en zich alleen flitsen te kunnen herinneren van de fatale steekpartij. ,,Ik snap niet wat ik heb gedaan. Ik begrijp het nog steeds niet”, verklaart hij.

De kinderen van Tonnie en van verdachte H., horen dat in stilte aan. Alle procedurele zittingen die zijn voorafgegaan aan de inhoudelijke behandeling van de strafzaak hebben de vier zussen, dichtbij elkaar op een bankje van de rechtszaal, zwijgend bijgewoond. Of zij donderdag gebruik gaan maken van hun spreekrecht is niet duidelijk.