Als Dennis Groen vlak buiten het voetbalstadion van Heracles Almelo uit de ambulance wordt geladen, staan er tientallen mensen in een emotionele erehaag. Ze klappen en zingen voor hun kameraad die onlangs werd getroffen door een hersenbloeding. ,,Zo hoort voetbal te zijn”, zegt de emotionele Groen.
Stoere mannen die een traantje weg pinken. Het gebeurde allemaal zaterdagavond, vlak voor de Eredivisie-wedstrijd Heracles Almelo tegen FC Emmen. Die wedstrijd heeft voor aardig wat fans uit Emmen een extra lading.
Hun kameraad Dennis Groen werd nog geen maand geleden getroffen door een hersenbloeding. Ze staan voor hem bij de hoofdingang. Om hem een hart onder de riem te steken, zegt Ben Oort van de fanatieke supportersgroep van Emmen Brigata Fanatico.
Dennis is emotioneel als hij ziet hoe de supporters van FC Emmen en Heracles Almelo zij aan zij voor de hoofdingang van het voetbalstadion staan. Op een brancard wordt hij door de haag van vrienden en voetballiefhebbers gereden. ,,Ik vond het prachtig om te zien hoe hun allemaal met elkaar omgingen. Zo hoort voetbal te zijn”, vertelt de 33-jarige Groen ruim een uur nadat hij is onthaald.
Hij bekijkt de wedstrijd vanuit zijn bed in een skybox. Het is allemaal geregeld door de vrienden van Groen, met de hulp van Heracles Almelo. ,,Prachtige club”, zegt Groen. Het gaat momenteel goed met hem. Ja, hij heeft een hersenbloeding gehad. Maar de 33-jarige superfan van Emmen zegt vandaag ‘vooral te genieten’.
Dennis Groen in de skybox van Heracles Almelo Foto: DvhN/Bas van Sluis
Zijn vader Harry en kameraad Pascal zijn ook in de skybox aanwezig. Pascal was er bij toen Dennis werd getroffen door het noodlot. ,,We zijn zo blij dat hij er nog is. En dat we dit allemaal hebben kunnen doen.”
Harry Groen (60) knikt. ,,Dennis is het enige wat ik nog heb, mijn alles. Het is heel zwaar. We leven van dag tot dag.” Pa Groen is trots op de jongens van Emmen wat ze hebben gedaan voor zijn zoon. ,,Op twee na fietst er normaal gesproken geen een van. Mooi dat ze dat hebben gedaan.”
Want dat deden ze. Zaterdag rond het middaguur stapten 37 trouwe aanhangers van FC Emmen op de fiets. Ze gingen met de groep op de tweewieler naar Almelo. Voor Dennis. ,,Het is misschien zwaar, maar voor Dennis is het vele malen zwaarder”, zegt Oort die de fietstocht mede organiseert. ,,We willen hem laten weten dat hij er niet alleen voor staat.”
Dat blijkt ook wel tijdens de wedstrijd. Als de wedstrijd twaalf minuten onderweg is, staan de meegereisde Emmen-supporters allemaal op. Ze zingen Groen massaal toe: ,,We love you Dennis, we do”, galmt het door de voetbal-arena. Het publiek van Heracles omarmt het signaal van de twaalfde man (daarom twaalfde minuut, BvS) het direct.
De harde kern van Heracles - waar Groen in het verleden ook best vaak kwam met zijn pa - laat een spandoek zakken waar de beeltenis van de 33-jarige op staat. Groen bekijkt het vanachter het skybox-glas. Een kleine glimlach, alles kost hem nog veel moeite, verschijnt op zijn gezicht. ,,Een heel warme club is Heracles”, zegt hij. ,,Ik geniet vooral vandaag.”
Met de actie halen de mannen wat geld op. Voor Dennis en zijn familie om de kosten wat te kunnen betalen. En voor een cadeau voor hun kameraad.
Maar het grootste cadeau gaven ze toch, na een tocht van bijna zeventig kilometer, echt zaterdagavond toen de mannen - allen dragen een shirt met opdruk - een haag vormden. De handen worden stuk geklapt voor Groen als hij uit de ambulance wordt geladen. Er wordt gezongen: Dennis is een Emmenaar! Dennis is een Emmenaar! Den-nis-is-een-Em-me-naar! Een enkeling veegt een traan weg. ,,Toppers”, weet Groen er uit te krijgen als hij het stadion wordt binnengereden.
Dennis Groen wordt onthaald bij het stadion Foto: DvhN/Bas van Sluis
Enkele minuten later staat Ben Oort licht geëmotioneerd buiten de hoofdpoort van het stadion. De entree van zijn maat heeft hem geraakt, vertelt hij. ,,Echt top. Met die jongens van Almelo er bij. Dan is voetbal op zijn mooist. En tegelijk, want Dennis heeft nog een lange weg te gaan, is voetbal even bijzaak.”
Het had volgens Oort niet mooier kunnen gaan. ,,We hebben natuurlijk een paar kilometer in de benen en dan je met je beste maten op jouw maat te wachten. Dat doet veel met ons. Je bent vrienden en het kleine wat je kan doen, dat doe je.”
