Serie dodelijke aanvallen op schapen in buurtschap Boterveen bij Dwingeloo. 'Die wolf loopt door mijn moestuin. Ik vind dat heel beangstigend'

Onderzoek moet nog uitwijzen wie verantwoordelijk is voor het doodbijten of zodanig toetakelen van schapen, dat ze moesten worden afgemaakt. Maar voor buurtbewoners is het zonneklaar: ,,Dit is het werk van een wolf, kan niet missen’’, zegt Herman Kramer, veehouder in ruste én hobbyfokker van Texelse schapen.

Eén van zijn dieren werd goeddeels verscheurd, een ander leefde nog wel, maar moest worden afgemaakt door de veearts. Een derde schaap raakte gewond, maar overleefde de nachtelijke aanval. Kramer legde de kadavers onder een stuk plastic langs de weg om te worden afgevoerd door het destructiebedrijf. Zoals het moet, maar met een kleine toevoeging: een bordje met het opschrift Groeten van de wolf.

Drie nachten achter elkaar werden op Boterveen, een buurtschap tussen Dwingeloo en Hoogersmilde, bij verschillende eigenaren schapen doodgebeten. Bij hobbyboeren, mensen die het leuk vinden om schapen te houden. Maar de lol gaat er wel af op deze manier, verzucht Kramer. ,,Het loopt uit de hand met de wolf. Begrijp me goed, ik vind het een mooi dier, maar Nederland is te klein en te druk voor een roofdier van dit kaliber. Die beesten moeten in Duitsland of Polen blijven.’’

De nachtelijke aanvallen houden de gemoederen in het anders zo rustige streekje goed bezig. Kramer heeft nabij zijn slaapkamerraam een kraal gemaakt, een nachtverblijf voor zijn uitgedunde kudde. Omheind met een wolfwerend raster dat onder stroom staat. Met een radiootje ernaast. ,,Die staat de hele nacht aan. Ik hoop dat het geluid de wolf op afstand houdt.’’

Kramer is niet de enige. Overal in de buurt treffen eigenaren van schapen, pony’s en paarden maatregelen. Ook Wietske Dijkstra, wier dieren tot dusver de dans ontsprongen. Haar kraal heeft de contouren van een fort. Wel anderhalve meter hoog en voorzien van een beste klap stroom. Of het iets uithaalt? ,,Ik heb wel eens gelezen dat wolven hindernissen van wel drie meter hoog kunnen nemen.’’

Dijkstra belde met de gemeente Westerveld om haar beklag over de (vermeende) aanwezigheid van het roofdier te doen, maar werd doorverwezen naar de provincie Drenthe. ,,Daar kreeg ik iemand aan de lijn die heel pro-wolf is. Dat is de natuur, zei hij. ‘U vindt reeën in het land heel mooi, maar als er een wolf is, gaat u klagen’. Sorry hoor, maar dat vind ik geen vergelijk. Het is de omgekeerde wereld. Wij moeten van alles en nog wat doen om onze dieren te beschermen, terwijl de wolf kan doen en laten wat ‘ie wil.’’

In het land van de buren verderop werden twee nachten achter elkaar schapen doodgebeten. ,,Om bij de schapen te komen, moet de wolf langs ons huis en door de moestuin zijn gekomen. Ik vind dat heel beangstigend. Ik kan me er nog iets bij voorstellen dat een wolf in tijden van voedselschaarste zich een enkele keer in de bewoonde wereld begeeft op zoek naar eten. Deze maakt er een gewoonte van en dat heeft in mijn beleving niet veel meer te maken met een schuw wild dier.’’

De overgebleven schapen zijn door de eigenaar opgehaald en naar een veiligere plek elders gebracht. De familie heeft zelf een pony. Het nachthok, een open schuur, wordt dichtgetimmerd. ,,Moet wel. Het beestje is 30 jaar oud en kan zich onmogelijk verweren tegen een wolf.’’