Katya Semenyuk en pastor pastor Igor Nazartsjoek geven in Hoogeveen uitleg over hun hulpverlening in Oekraïne. Foto: Gerrit Boer
De Oekraïense hulpverleenster Katya Semenyuk is een paar dagen op bezoek bij de Baptistengemeenschap in Hoogeveen. Met een duidelijke boodschap: We hebben dringend voedsel nodig.
Katya Semenyuk haalt een verbrande ijzeren mok met drie verkoolde vorken en twee lepels uit een gele plastic tas. ,,Die heb ik meegenomen uit Oekraïne. Ik heb ze gekregen van een vrouw. Het zijn de enige spullen die ze heeft overgehouden nadat haar huis plat is gebombardeerd.”
Semenyuk wil aangeven dat duizenden landgenoten zich vaak geheel berooid melden bij de vluchtelingennoodopvang in haar woonplaat Lutsk, een stad met 280.000 inwoners in het noordwesten van Oekraïne. Ze is de spreekbuis van de Pinkstergemeente in haar stad, die over heel het land vluchtelingen en militairen helpt. Ze is in Hoogeveen te gast bij de Baptistengemeenschap Beth-el waarmee haar geloofsgemeenschap meer dan tien jaar een vriendschapsband onderhoudt. In Lutsk zijn de afgelopen jaren onder meer een weeshuis, verpleeghuis en daklozenopvang opgeknapt met Drentse hulp.
Katya Semenyuk laat het verkoolde bestek en de kom zien. Foto: DVHN
Eerste vrachtwagen met hulpgoederen kwam uit Hoogeveen
Sinds de Russische inval in de Oekraïne zijn de banden tussen de twee plaatsen nog sterker geworden. Na de invasie en de bombardementen op een militaire basis bij Lutsk deed Katya een klemmende beroep op de vrienden in Hoogeveen. ,,Twee dagen later arriveerde de eerste truck met hulpgoederen bij de Poolse grens . De vrachtwagen uit Hoogeveen was het eerste hulpkonvooi dat ons bereikte. Ik had de tranen in de ogen.”
Na het eerste hulptransport volgden er nog vijf vrachtwagens uit Hoogeveen. ,,Maar nu drogen ons voorraden op. De oorlog is ruim twee maanden bezig. In het begin zijn grote acties gehouden, maar het lijkt wel of er verzadiging optreedt voor de humanitaire hulp aan Oekraïne. We krijgen bijna geen voedselpakketten binnen”, zegt Arjan Kats van de Baptistengemeenschap Hoogeveen. Zondag tijdens de dienst krijgen kerkleden een doos mee om te vullen. ,,We hopen zo snel mogelijk weer een vrachtwagen naar Lutsk te kunnen sturen.”
16.000 vluchtelingen
Eerder deze week stond Katya Semenyuk nog met scherfvest aan op de brokstukken van een kapotgeschoten huizen nabij de zwaar getroffen stad Irpin. Dit weekeinde is Katya Semenyuk samen met pastor Igor Nazartsjoek naar Hoogeveen gereisd om te benadrukken dat voedselhulp, medicijnen, meubelen, speelgoed en tekenmateriaal voor kinderen nog steeds hard nodig is. ,,We hebben 16.000 geregistreerde vluchtelingen in Lutsk. Ik denk dat nog eens zoveel mensen niet geregistreerd staan.”
Katya Semenyuk met scherfvest tegen mijnen op de resten van een kapotgeschoten huis. Eigen foto
De vrouwen en kinderen, de mannen vechten in het leger, komen uit heel Oekraïne. Ze zijn gevlucht voor oorlogsgeweld met vaak niet meer dan een tasje met spullen. ,,Verder hebben ze niets. Ze hebben geen werk meer en krijgen dus geen loon. Ze kunnen niets kopen en zijn ondergebracht in sporthallen en andere grote gebouwen. We geven ze een tasje met eten, maar koken kunnen ze niet, omdat er geen keukens zijn. We kunnen niet alle monden voeden, vandaar dat we een dringend beroep doen op jullie: we hebben dringend voedsel en hulpmiddelen nodig.”
Ze zitten als ratten in de val
De ruim honderd vrijwilligers van de kerkelijke hulporganisatie reist door heel Oekraïne om hulpgoederen af te geven. Katya Semenyuk: ,,We hebben chauffeurs die naar de Donbas in Oost-Oekraïne rijden met voedsel en kleding voor onze militairen. Marioepol komen we niet binnen, die stad is afgesloten door de Russen. De honderden burgers in de kelders van de Azovstal-fabriek daar zitten als ratten in de val.”
Twee uur na de Russische inval in Oekraïne op 24 februari en de bombardementen op Lutsk beviel Katya Semenyuk van een zoon in het ziekenhuis. Lucas kwam met een keizersnede ter wereld. ,,Ik was helemaal gestrest.”
Direct na de bevalling moest ze met haar man de schuilkelders in. Haar andere kinderen waren met familieleden de bergen in gevlucht voor het geweld. ,,Ik had enige complicaties, maar gelukkig is het goed gekomen.”
Ze heeft Lucas en haar kinderen meegenomen naar Hoogeveen. Haar man zit in Zweden. ,,Daar probeert hij met hulptransporten te regelen. Wij gaan dinsdag terug naar Oekraïne.”
